Δεν μας γέλασε η χαρά ούτε και για μια φορά,
μας ξεχάσαν’ οι ελπίδες στον δρόμο της ζωής,
πάμε και μη σταματάς, πίσω σου πια μην κοιτάς,
είπαμε την πέτρα ψωμί μας, το δάκρυ νερό μας,
τι φταίμε κι εμείς.
Δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να τα βάλω με τ’ ανθρώπινια θεριά,
δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να παλέψω την απονιά,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό.
Πόρτες βρήκαμε κλειστές και στον δρόμο μας ληστές,
μας ληστέψαν’ την ψυχή μας με τόση απονιά,
κοιμηθήκαμε στην γη και μας βρήκε η αυγή
να παρακαλάμε τον ήλιο να στείλει αχτίδα,
μες στην παγωνιά.
Δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να τα βάλω με τ’ ανθρώπινια θεριά,
δώσ’ μου, δώσ’ μου ψυχή, καρδιά,
να παλέψω την απονιά,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό,
δώσ’ μου το κουράγιο, στη ζωή να κρατηθώ,
δώσ’ μου την αγάπη σου για να ‘χω φυλαχτό
|
Den mas gélase i chará ute ke gia mia forá,
mas ksechásan’ i elpídes ston drómo tis zoís,
páme ke mi stamatás, píso su pia min kitás,
ipame tin pétra psomí mas, to dákri neró mas,
ti fteme ki emis.
Dós’ mu, dós’ mu psichí, kardiá,
na ta válo me t’ anthrópinia theriá,
dós’ mu, dós’ mu psichí, kardiá,
na palépso tin aponiá,
dós’ mu to kurágio, sti zoí na kratithó,
dós’ mu tin agápi su gia na ‘cho filachtó,
dós’ mu to kurágio, sti zoí na kratithó,
dós’ mu tin agápi su gia na ‘cho filachtó.
Pórtes vríkame klistés ke ston drómo mas listés,
mas listépsan’ tin psichí mas me tósi aponiá,
kimithíkame stin gi ke mas vríke i avgí
na parakaláme ton ílio na stili achtída,
mes stin pagoniá.
Dós’ mu, dós’ mu psichí, kardiá,
na ta válo me t’ anthrópinia theriá,
dós’ mu, dós’ mu psichí, kardiá,
na palépso tin aponiá,
dós’ mu to kurágio, sti zoí na kratithó,
dós’ mu tin agápi su gia na ‘cho filachtó,
dós’ mu to kurágio, sti zoí na kratithó,
dós’ mu tin agápi su gia na ‘cho filachtó
|