Μη μιλάς, έλα κοντά μου
κι άκου μόνο την καρδιά μου
Κοίτα έξω ένα φεγγάρι
που ήρθε απόψε να μας πάρει
Μη μιλάς και μη λυπάσαι
για το αύριο μη φοβάσαι
Τι κι αν μέλλον δε θα βρούμε
έλα να απογειωθούμε
Έστω μια νύχτα μόνο να ζήσουμε
έστω για μια στιγμή ν’ αμαρτήσουμε
σε μια βραδιά μια ζωή να χωρέσουμε
τι κι αν μετά πιο πολύ θα πονέσουμε
Κλείσ’ τα μάτια σου και πάμε
σε κανένα δε χρωστάμε
Τι κι αν δεν υπάρχει ελπίδα
μη γυρίζεις τη σελίδα
Κλείσε τα μάτια σου για λίγο
δεν μπορώ πια να ξεφύγω
Οι ενοχές μας γίναν σκόνη
πήρε η μοίρα το τιμόνι
|
Mi milás, éla kontá mu
ki áku móno tin kardiá mu
Kita ékso éna fengári
pu írthe apópse na mas pári
Mi milás ke mi lipáse
gia to avrio mi fováse
Ti ki an méllon de tha vrume
éla na apogiothume
Έsto mia níchta móno na zísume
ésto gia mia stigmí n’ amartísume
se mia vradiá mia zoí na chorésume
ti ki an metá pio polí tha ponésume
Klis’ ta mátia su ke páme
se kanéna de chrostáme
Ti ki an den ipárchi elpída
mi girízis ti selída
Klise ta mátia su gia lígo
den boró pia na ksefígo
I enochés mas ginan skóni
píre i mira to timóni
|