Ζήσαμε πολλά, όμως είν’ αργά, για ν’ αλλάξουν οι ζωές
Δύσκολη στιγμή, μέσα μου εσύ, πώς να κλείσουν οι πληγές
Πες πως είναι ψέμα, ότι είμαστ’ ένα, εμείς οι δυο
Πες πως είναι ψέμα, το σ’ αγαπώ
Δώσε ένα τέλος,
Έστω κι αν ματώνει η καρδιά.
Φύγε κι άφησέ με
Δώσε ένα τέλος,
Πες πως άλλη αγάπη έχεις πια.
Και τελείωσέ με
Ζήσαμε φωτιές, πάθη, ενοχές και φεγγάρια δυνατά
Τώρα η λογική, κλέβει τη σκηνή και μας ρίχνει στη σκιά
Πες πως είναι ψέμα, ότι είμαστ’ ένα, εμείς οι δυο
Πες πως είναι ψέμα, το σ’ αγαπώ
Δώσε ένα τέλος,
Έστω κι αν ματώνει η καρδιά.
Φύγε κι άφησέ με
Δώσε ένα τέλος,
Πες πως άλλη αγάπη έχεις πια.
Και τελείωσέ με
|
Zísame pollá, ómos in’ argá, gia n’ alláksun i zoés
Dískoli stigmí, mésa mu esí, pós na klisun i pligés
Pes pos ine pséma, óti imast’ éna, emis i dio
Pes pos ine pséma, to s’ agapó
Dóse éna télos,
Έsto ki an matóni i kardiá.
Fíge ki áfisé me
Dóse éna télos,
Pes pos álli agápi échis pia.
Ke teliosé me
Zísame fotiés, páthi, enochés ke fengária dinatá
Tóra i logikí, klévi ti skiní ke mas ríchni sti skiá
Pes pos ine pséma, óti imast’ éna, emis i dio
Pes pos ine pséma, to s’ agapó
Dóse éna télos,
Έsto ki an matóni i kardiá.
Fíge ki áfisé me
Dóse éna télos,
Pes pos álli agápi échis pia.
Ke teliosé me
|