|
Έτσι κάνουν οι άνθρωποι που πολύ αγαπάνε
Τις χαρές τους μπερδεύουνε με τις λύπες που ζουν
Έτσι κάνουν οι άνθρωποι κι ας λυγούν κι ας πονάνε
Στη φωτιά μιας συνάντησης τη ζωή τους πετούν
Της αγάπης τα κύματα στα βρεγμένα σεντόνια
Της σιωπής τα σκιρτήματα του κορμιού ο λυγμός
Έχουν διώξει καρδούλα μου της ψυχής μου τα χιόνια
Κι η χαρά ξαναγύρισε στου φιλιού σου το φως
Έτσι κάνουν οι άνθρωποι όταν φεύγουν και πάνε
Το ταξίδι της μοίρας τους μια πατρίδα να βρουν
Έτσι κάνουν οι άνθρωποι που πολύ αγαπάνε
Μιας στιγμής το λαμπάδιασμα περιμένουν και ζουν
Της αγάπης τα κύματα στα βρεγμένα σεντόνια
Της σιωπής τα σκιρτήματα του κορμιού ο λυγμός
Έχω διώξει καρδούλα μου της ψυχής μου τα χιόνια
Κι η χαρά ξαναγύρισε στου φιλιού σου το φως
|
Έtsi kánun i ánthropi pu polí agapáne
Tis charés tus berdevune me tis lípes pu zun
Έtsi kánun i ánthropi ki as ligun ki as ponáne
Sti fotiá mias sinántisis ti zoí tus petun
Tis agápis ta kímata sta vregména sentónia
Tis siopís ta skirtímata tu kormiu o ligmós
Έchun dióksi kardula mu tis psichís mu ta chiónia
Ki i chará ksanagirise stu filiu su to fos
Έtsi kánun i ánthropi ótan fevgun ke páne
To taksídi tis miras tus mia patrída na vrun
Έtsi kánun i ánthropi pu polí agapáne
Mias stigmís to labádiasma periménun ke zun
Tis agápis ta kímata sta vregména sentónia
Tis siopís ta skirtímata tu kormiu o ligmós
Έcho dióksi kardula mu tis psichís mu ta chiónia
Ki i chará ksanagirise stu filiu su to fos
|
