Έτσι … γι’ αστείο
άφησες πίσω σου ένα γράμμα
κι άρχισε το μεγάλο δράμα,
έτσι… γι’ αστείο!
Έτσι… κι εσύ γι’ αστείο,
είπες το πιο μεγάλο ψέμα
στον εαυτό σου και σε μένα,
έτσι… γι’ αστείο!
Ήρθε η ώρα, λοιπόν,
και για τους δυο μας,
εσύ να κλαις το παρόν
κι εγώ το πικρό παρελθόν μας…
έτσι… γι’ αστείο!
Έτσι … γι’ αστείο
μου γράφεις πως αυτό ήταν όλο
μία παράσταση και μόνο
για μας τους δύο.
Έτσι … κι εσύ γι’ αστείο,
άφησες μια καρδιά ν’ αντέξει
ρόλο απρόσωπο να παίξει,
έτσι… γι’ αστείο!
Ήρθε η ώρα, λοιπόν,
και για τους δυο μας,
εσύ να κλαις το παρόν
κι εγώ το πικρό παρελθόν μας…
Έτσι… γι’ αστείο!
|
Έtsi … gi’ astio
áfises píso su éna grámma
ki árchise to megálo dráma,
étsi… gi’ astio!
Έtsi… ki esí gi’ astio,
ipes to pio megálo pséma
ston eaftó su ke se ména,
étsi… gi’ astio!
Ήrthe i óra, lipón,
ke gia tus dio mas,
esí na kles to parón
ki egó to pikró parelthón mas…
étsi… gi’ astio!
Έtsi … gi’ astio
mu gráfis pos aftó ítan ólo
mía parástasi ke móno
gia mas tus dío.
Έtsi … ki esí gi’ astio,
áfises mia kardiá n’ antéksi
rólo aprósopo na peksi,
étsi… gi’ astio!
Ήrthe i óra, lipón,
ke gia tus dio mas,
esí na kles to parón
ki egó to pikró parelthón mas…
Έtsi… gi’ astio!
|