Έχασα εσένα
που ήσουν τέλος και αρχή μου,
μα πιο πάνω από σένα η ζωή μου.
Έχασα εσένα
και είπα όλα πως τα χάνω,
μα αξίζει για μια αγάπη να πεθάνω;
Έχασα εσένα
και είπα “έχασα το φως μου”,
μα πιο πάνω από σένα ο εαυτός μου.
Περνάμε δύσκολες στιγμές, αγαπημένε μου.
Γίνανε οι άνθρωποι ρεαλιστές.
Σήμερα είσαι μια πληγή, αγαπημένε μου,
κι αύριο θα ’σαι ένα παράπονο απ’ το χτες.
Έχασα εσένα
και είπα “χάνω την ψυχή μου”,
μα πιο πάνω από σένα η ζωή μου.
Έχασα εσένα
και είπα τώρα τι θα κάνω,
μα αξίζει για μια αγάπη να πεθάνω;
Έχασα εσένα
και είπα “έχασα το φως μου”,
μα πιο πάνω κι από σένα ο εαυτός μου.
Περνάμε δύσκολες στιγμές, αγαπημένε μου.
Γίνανε οι άνθρωποι ρεαλιστές.
Σήμερα είσαι μια πληγή, αγαπημένε μου,
κι αύριο θα ’σαι ένα παράπονο απ’ το χτες.
|
Έchasa eséna
pu ísun télos ke archí mu,
ma pio páno apó séna i zoí mu.
Έchasa eséna
ke ipa óla pos ta cháno,
ma aksízi gia mia agápi na petháno;
Έchasa eséna
ke ipa “échasa to fos mu”,
ma pio páno apó séna o eaftós mu.
Pernáme dískoles stigmés, agapiméne mu.
Ginane i ánthropi realistés.
Símera ise mia pligí, agapiméne mu,
ki avrio tha ’se éna parápono ap’ to chtes.
Έchasa eséna
ke ipa “cháno tin psichí mu”,
ma pio páno apó séna i zoí mu.
Έchasa eséna
ke ipa tóra ti tha káno,
ma aksízi gia mia agápi na petháno;
Έchasa eséna
ke ipa “échasa to fos mu”,
ma pio páno ki apó séna o eaftós mu.
Pernáme dískoles stigmés, agapiméne mu.
Ginane i ánthropi realistés.
Símera ise mia pligí, agapiméne mu,
ki avrio tha ’se éna parápono ap’ to chtes.
|