Ο μεγαλύτερος μπελάς
είσαι εσύ αγάπη μου μεγάλη.
Αναστενάζεις ξαφνικά
και με κοιτάς μ’ εγωισμό μες στο κεφάλι.
Έχω αρρωστήσει, που έχω αφήσει
ένα θυμό που τώρα πνίγει και τους δυο
Έχω αρρωστήσει, που έχω αργήσει
να βρω το δρόμο που με βγάζει απ’ το γκρεμό
Τι έχει αλλάξει, δεν είσαι εντάξει
και πόσο εύκολα αγάπη μου ξεχνάς.
Μη τα μπερδεύεις άλλο πια
ίσως να έχει σβήσει τώρα η φωτιά.
|
O megalíteros belás
ise esí agápi mu megáli.
Anastenázis ksafniká
ke me kitás m’ egismó mes sto kefáli.
Έcho arrostísi, pu écho afísi
éna thimó pu tóra pnígi ke tus dio
Έcho arrostísi, pu écho argísi
na vro to drómo pu me vgázi ap’ to gkremó
Ti échi alláksi, den ise entáksi
ke póso efkola agápi mu ksechnás.
Mi ta berdevis állo pia
ísos na échi svísi tóra i fotiá.
|