Έχω δικαίωμα, δικαίωμα κι εγώ
απόψε να απόψε να μεθύσω
και τη ζωή μου να χαρώ,
έχω δικαίωμα κι εγώ σαν άνθρωπος να ζήσω.
Πάντα η ζωή, πάντα η ζωή μας βιαστική,
φεύγει γοργά και δεν μας περιμένει,
κι όλοι αυτοί που δε γλεντούν,
που δε χορεύουν, δε γελούν, θα μείνουν πικραμένοι.
Γι’ αυτό λοιπόν, γι’ αυτό λοιπόν, μια συμβουλή
ακούστε κι α ακούστε κι από μένα,
γλεντάτε όλοι τη ζωή, ακούστε αυτή τη συμβουλή,
πληρώνω τα σπασμένα, πληρώνω τα σπασμένα,
πληρώνω τα σπασμένα.
|
Έcho dikeoma, dikeoma ki egó
apópse na apópse na methíso
ke ti zoí mu na charó,
écho dikeoma ki egó san ánthropos na zíso.
Pánta i zoí, pánta i zoí mas viastikí,
fevgi gorgá ke den mas periméni,
ki óli afti pu de glentun,
pu de chorevun, de gelun, tha minun pikraméni.
Gi’ aftó lipón, gi’ aftó lipón, mia simvulí
akuste ki a akuste ki apó ména,
glentáte óli ti zoí, akuste aftí ti simvulí,
pliróno ta spasména, pliróno ta spasména,
pliróno ta spasména.
|