Στο κάθε βήμα μου βροχή
Και μου τελειώνει η αντοχή
Κι η νύχτα βλέπει ειρωνικά την ώρα
Μες στο μυαλό μου τριγυρνάς
Και σαν ρυτίδα με γερνάς
Σαν ξωτικό με προσπερνάς με φόρα
Που να `σαι τώρα…
Κι έχω για σένα μια ζωή
Και μια αγάπη φυλαγμένη
Καίω τη νύχτα το πρωί
Κι εγώ για σένα μια ζωή ερωτευμένη
Μετράς σαν έρωτας παλιός
Με είτε έτσι, είτ’ αλλιώς
Μεθώ με όρκους που ποτέ δε σβήνω
Κι αν με πληγώσεις δηλαδή
Το έργο το `χω ξαναδεί
Πάλι εγώ φιλί κλειδί θα γίνω
Στο χτες θα μείνω…
|
Sto káthe víma mu vrochí
Ke mu telióni i antochí
Ki i níchta vlépi ironiká tin óra
Mes sto mialó mu trigirnás
Ke san ritída me gernás
San ksotikó me prospernás me fóra
Pu na `se tóra…
Ki écho gia séna mia zoí
Ke mia agápi filagméni
Keo ti níchta to pri
Ki egó gia séna mia zoí erotevméni
Metrás san érotas paliós
Me ite étsi, it’ alliós
Methó me órkus pu poté de svíno
Ki an me pligósis diladí
To érgo to `cho ksanadi
Páli egó filí klidí tha gino
Sto chtes tha mino…
|