Μέσα στο τζάκετ μου σκυφτός
γραμμή Βικτώρια Πειραιά
καθώς στριγγλίζουν οι γραμμές
κάτι μου καίει τα σωθικά
Οι φίλοι μου μου το ‘χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί
Φριχτές οι φάτσες γύρω μου
και με κοιτούν ειρωνικά
όπως με κοίταζε κι αυτή
πριν από μερικά λεπτά
Οι φίλοι μου μου το ‘χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί
Στο σπίτι ο δρόμος σκοτεινός
παραπατάω στα σκαλιά
μες στο δωμάτιο μοναχός
κι ο Ντίλαν να μου τραγουδά
Οι φίλοι μου μου το ‘χαν πει
ξέχνα ρε Μπίλι τη Φανή
όσο και να το θέλεις πια
δεν πρόκειται να ξαναρθεί
|
Mésa sto tzáket mu skiftós
grammí Iktória Pireá
kathós stringlízun i grammés
káti mu kei ta sothiká
I fíli mu mu to ‘chan pi
kséchna re Bíli ti Faní
óso ke na to thélis pia
den prókite na ksanarthi
Frichtés i fátses giro mu
ke me kitun ironiká
ópos me kitaze ki aftí
prin apó meriká leptá
I fíli mu mu to ‘chan pi
kséchna re Bíli ti Faní
óso ke na to thélis pia
den prókite na ksanarthi
Sto spíti o drómos skotinós
parapatáo sta skaliá
mes sto domátio monachós
ki o Ntílan na mu tragudá
I fíli mu mu to ‘chan pi
kséchna re Bíli ti Faní
óso ke na to thélis pia
den prókite na ksanarthi
|