Αν το τέλος έχει ώρα ακριβώς
Είμαστε στο παρά πέντε καρδιά μου
Αν το τέλος έχει ώρα ακριβώς
Τώρα που λες θα φύγεις, χάνω τα φτερά μου
Φαντάσου
Την ώρα που θα πίνω στην υγειά σου
Και θα ‘ναι το ποτήρι μου
ένας μικρός σεισμός
Φαντάσου
Να κρέμομαι απ’ τα χείλη τα δικά σου
Και μες στα μαύρα μάτια σου
να φέγγει ο χωρισμός
Αν το τέλος έχει ώρα ακριβώς
Πως θα ακούσω εκείνο το “γεια σου”
Πως θα δω να γίνονται καπνός
Όλα αυτά τα χρόνια που έζησα κοντά σου
Φαντάσου
Την ώρα που θα πίνω στην υγειά σου
Και θα ‘ναι το ποτήρι μου
ένας μικρός σεισμός
Φαντάσου
Να κρέμομαι απ’ τα χείλη τα δικά σου
Και μες στα μαύρα μάτια σου
να φέγγει ο χωρισμός
|
An to télos échi óra akrivós
Imaste sto pará pénte kardiá mu
An to télos échi óra akrivós
Tóra pu les tha fígis, cháno ta fterá mu
Fantásu
Tin óra pu tha píno stin igiá su
Ke tha ‘ne to potíri mu
énas mikrós sismós
Fantásu
Na krémome ap’ ta chili ta diká su
Ke mes sta mavra mátia su
na féngi o chorismós
An to télos échi óra akrivós
Pos tha akuso ekino to “gia su”
Pos tha do na ginonte kapnós
Όla aftá ta chrónia pu ézisa kontá su
Fantásu
Tin óra pu tha píno stin igiá su
Ke tha ‘ne to potíri mu
énas mikrós sismós
Fantásu
Na krémome ap’ ta chili ta diká su
Ke mes sta mavra mátia su
na féngi o chorismós
|