Φέγγεις σαν άστρο μες στις ζωγραφιές που κάνω
τροχιά που δίνει στα φωνήεντα ρυθμό
Μοιάζω φιγούρα που είναι εξόριστη στην άμμο
κοιτάω κοράλλια απ’ της ζωής μου το βυθό
Απ’ τον καθρέπτη η φουρτούνα σου μ’ αρπάζει
και στα νησιά σου μ’ εξορίζει ναυαγό
άλλοτε η πόρτα σου το δρόμο μου μου φράζει
είμαι γυμνός κι έχω σαράντα πυρετό
Γνέφεις σε νότες που μ’ αλλάζουνε τη φάση
κεντρί βιολιού, σινιάλο ηλεκτρικό
πίσω μου τρέχουν συμπεράσματα και βρέχει
από όπου να ‘φυγα ακόμα μένω εδώ
Να ‘μαι λοιπόν μ’ ένα τραγούδι που ταιριάζει
λείπει μονάχα η δική σου η φωνή
Πες μου στ’ αυτί το μυστικό που με τρομάζει
ζητάει για σένα από το ράδιο ν’ ακουστεί
|
Féngis san ástro mes stis zografiés pu káno
trochiá pu díni sta foníenta rithmó
Miázo figura pu ine eksóristi stin ámmo
kitáo korállia ap’ tis zoís mu to vithó
Ap’ ton kathrépti i furtuna su m’ arpázi
ke sta nisiá su m’ eksorízi nafagó
állote i pórta su to drómo mu mu frázi
ime gimnós ki écho saránta piretó
Gnéfis se nótes pu m’ allázune ti fási
kentrí violiu, siniálo ilektrikó
píso mu tréchun siberásmata ke vréchi
apó ópu na ‘figa akóma méno edó
Na ‘me lipón m’ éna tragudi pu teriázi
lipi monácha i dikí su i foní
Pes mu st’ aftí to mistikó pu me tromázi
zitái gia séna apó to rádio n’ akusti
|