Φεύγω χωρίς τον ουρανό
που είχα κάποτε στα μάτια,
τώρα στο δρόμο μου μετρώ
της μοναξιάς μου τα κομμάτια.
Φίλοι κι αγάπες δεν υπάρχουνε για μένα
μες στην καρδιά μου
μες στην καρδιά μου είναι όλα ραγισμένα.
Δε θέλω άνθρωπο να δω και να πιστέψω
κανένα
δεν θέλω όνειρα ζωής να καταστρέψω
για μένα
ήρθ’ ο καιρός για να σου πω
πως τώρα θέλω ν’ αγαπώ
εμένα.
Φεύγω χωρίς να θυμηθώ
τα όσα έζησα με σένα,
τώρα ν’ αλλάξω προσπαθώ
τα βήματά μου τα χαμένα.
Φίλοι κι αγάπες δεν υπάρχουνε για μένα
μες στην καρδιά μου
μες στην καρδιά μου είναι όλα ραγισμένα.
|
Fevgo chorís ton uranó
pu icha kápote sta mátia,
tóra sto drómo mu metró
tis monaksiás mu ta kommátia.
Fíli ki agápes den ipárchune gia ména
mes stin kardiá mu
mes stin kardiá mu ine óla ragisména.
De thélo ánthropo na do ke na pistépso
kanéna
den thélo ónira zoís na katastrépso
gia ména
írth’ o kerós gia na su po
pos tóra thélo n’ agapó
eména.
Fevgo chorís na thimithó
ta ósa ézisa me séna,
tóra n’ allákso prospathó
ta vímatá mu ta chaména.
Fíli ki agápes den ipárchune gia ména
mes stin kardiá mu
mes stin kardiá mu ine óla ragisména.
|