Uno, dos, tre, four.
Μια τεράστια του χρόνου σπατάλη,
κάτι τ’ αδύνατο
Να εφεύρεις το όνειρο μιας ζωής σε μια μέρα,
μια σκηνή πέρα από τη σελήνη
Ένας όμορφος κόσμος που απέχει ένα βήμα,
μην ανάβεις το φως, τράβα απλά την κουρτίνα
Πεταλούδες γυρνούν στην Αθήνα,
πάρκα στο Κέντρο, καλοκαίρι μυρίζει
Μια μητέρα, μια ερωμένη, μία κόρη περιμένει,
αλλάζουν όλα, αλλάζω κι εγώ
Ένας μαγνήτης στο ψυγείο, ένα σημείωμα, ένα αστείο,
ένα σπίτι, ένα φιλί, ένα αντίο
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ’ ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Θέλω να’ μαι μαζί σου,
να κυνηγάω μαζί σου τα κύματα όλα της μοίρας
Ένα κορίτσι χορεύει στον ουρανό, στο δωμάτιο,
το δρόμο, τη δουλειά, το σχολείο
Μια ψυχή, κι άλλη μία, και μια συνομιλία,
μόνο μάτια και λέξη καμία
Ένα τέλειο λάθος, μια καινούργια αρχή,
ένα δάκρυ που δε μπορεί να κρυφτεί
Μια ανάσα βαθιά για να μην τρελαθώ,
μια ιστορία αγάπης, τι πιο απλό
Και Θεός κι αμαρτία κι άλλη μια ευκαιρία
για όσους δεν βρήκαν το χρόνο να ψάξουν
Είναι μέσα σου η λύση που θα τιμωρήσει
όσους δεν έχουν φτερά να πετάξουν
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ’ ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Θέλω να ‘μαι μαζί σου,
να γεράσω μαζί σου το φεγγάρι να έχουμε στρώμα
Και τυχαίο και γραφτό,
το μεγάλο μωρό που παίζει με τόξο και βέλη
που χτυπάει και φεύγει όλα τα ανατρέπει,
μα ο χάρτης τον δρόμο σου δείχνει
Του κρυμμένου θησαυρού το ταξίδι τελειώνει,
εκεί που είναι αδύνατο να ‘μαστε μόνοι
Σε κοιτάζω στα μάτια σαν καθρέφτες γυαλίζουν,
τον πιο ωραίο εαυτό μας αντικατοπτρίζουν
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Όλα τ’ άλλα ηχούν μακρινά,
ένα αστέρι που σκάει στ’ ουρανού την καρδιά
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
Φίλα με ακόμα, φίλα με ακόμα
|
Uno, dos, tre, four.
Mia terástia tu chrónu spatáli,
káti t’ adínato
Na efevris to óniro mias zoís se mia méra,
mia skiní péra apó ti selíni
Έnas ómorfos kósmos pu apéchi éna víma,
min anávis to fos, tráva aplá tin kurtína
Petaludes girnun stin Athína,
párka sto Kéntro, kalokeri mirízi
Mia mitéra, mia eroméni, mía kóri periméni,
allázun óla, allázo ki egó
Έnas magnítis sto psigio, éna simioma, éna astio,
éna spíti, éna filí, éna antío
Fíla me akóma, fíla me akóma
Όla t’ álla ichun makriná,
éna astéri pu skái st’ uranu tin kardiá
Fíla me akóma, fíla me akóma
Thélo na’ me mazí su,
na kinigáo mazí su ta kímata óla tis miras
Έna korítsi chorevi ston uranó, sto domátio,
to drómo, ti duliá, to scholio
Mia psichí, ki álli mía, ke mia sinomilía,
móno mátia ke léksi kamía
Έna télio láthos, mia kenurgia archí,
éna dákri pu de bori na krifti
Mia anása vathiá gia na min trelathó,
mia istoría agápis, ti pio apló
Ke Theós ki amartía ki álli mia efkería
gia ósus den vríkan to chróno na psáksun
Ine mésa su i lísi pu tha timorísi
ósus den échun fterá na petáksun
Fíla me akóma, fíla me akóma
Όla t’ álla ichun makriná,
éna astéri pu skái st’ uranu tin kardiá
Fíla me akóma, fíla me akóma
Thélo na ‘me mazí su,
na geráso mazí su to fengári na échume stróma
Ke ticheo ke graftó,
to megálo moró pu pezi me tókso ke véli
pu chtipái ke fevgi óla ta anatrépi,
ma o chártis ton drómo su dichni
Tu krimménu thisavru to taksídi telióni,
eki pu ine adínato na ‘maste móni
Se kitázo sta mátia san kathréftes gialízun,
ton pio oreo eaftó mas antikatoptrízun
Fíla me akóma, fíla me akóma
Όla t’ álla ichun makriná,
éna astéri pu skái st’ uranu tin kardiá
Fíla me akóma, fíla me akóma
Fíla me akóma, fíla me akóma
|