|
Παντού στο πάτωμα χαρτιά
δε βλέπω μπρος μου, βιαστικά
πάνω πατάω
Μα δε θυμώνεις δε μου λες
κι ας τσαλακώνονται στιγμές
χαμογελάς
Έρχεσαι άγρυπνος ξανά
μας γυροφέρνει μια αγκαλιά
κι έχουμε χρόνο
Οξυγόνο
Με κρατάς
Πώς να στο πω
πως παντού βλέπω φως
όταν μπαίνεις ανοίγει ο καιρός
φεύγουν μπόρες, απλώνει η ψυχή
Πώς να το κρύψω
που θέλω να βγω
να φωνάξω πως σ’ αγαπάω
πως σε θέλω για μένα εδώ
Δυο ζωές
κι άλλη μια
να με θες
να με θες και να νιώθεις ζεστά
Δυο ζωές
κι άλλη μια
δυο ζωές ίσως φτάσουν για μας για μετά
Μπαίνεις στο σπίτι τραγουδάς
κερνάς χαρά, με ξενυχτάς
κι εγώ γελάω
Θέλεις να φύγεις, δε μπορείς
είναι αργά, ξυπνάς νωρίς
δε σε ρωτάω
Και δυνατά πιο δυνατά
Κάθε φορά, πρώτη φορά
μέσα στο χρόνο
Οξυγόνο
Με κρατάς
|
Pantu sto pátoma chartiá
de vlépo bros mu, viastiká
páno patáo
Ma de thimónis de mu les
ki as tsalakónonte stigmés
chamogelás
Έrchese ágripnos ksaná
mas giroférni mia agkaliá
ki échume chróno
Oksigóno
Me kratás
Pós na sto po
pos pantu vlépo fos
ótan benis anigi o kerós
fevgun bóres, aplóni i psichí
Pós na to krípso
pu thélo na vgo
na fonákso pos s’ agapáo
pos se thélo gia ména edó
Dio zoés
ki álli mia
na me thes
na me thes ke na nióthis zestá
Dio zoés
ki álli mia
dio zoés ísos ftásun gia mas gia metá
Benis sto spíti tragudás
kernás chará, me ksenichtás
ki egó geláo
Thélis na fígis, de boris
ine argá, ksipnás norís
de se rotáo
Ke dinatá pio dinatá
Káthe forá, próti forá
mésa sto chróno
Oksigóno
Me kratás
|
