Ουρανέ μου, εσύ, μακρινέ μου,
της αγάπης πατρίδα παλιά,
έρωτά μου φωτεινέ οδηγέ μου
έλα πάλι και δωσ’ μου φτερά.
Την ψυχή που ζητώ δεν την βρήκα,
δεν αντέχω να γυρίζω μισή.
Λιγοστεύει ο χρόνος κι η νύχτα
μη μ’ αφήνεις να ζω μοναχή.
Προσευχήθηκα, αχ, να ‘ρθεις
με κραυγές, με σιωπές και με λέξεις.
Να ‘σαι έρωτας, να ‘σαι αντάρτης
της καρδιάς μου την πίκρα ν’ αντέξεις.
|
Oirané mu, esí, makriné mu,
tis agápis patrída paliá,
érotá mu fotiné odigé mu
éla páli ke dos’ mu fterá.
Tin psichí pu zitó den tin vríka,
den antécho na girízo misí.
Ligostevi o chrónos ki i níchta
mi m’ afínis na zo monachí.
Prosefchíthika, ach, na ‘rthis
me kravgés, me siopés ke me léksis.
Na ‘se érotas, na ‘se antártis
tis kardiás mu tin píkra n’ antéksis.
|