Με βλέπουν στο δρόμο οι φίλοι κι οι γνωστοί
και κουνάνε με συμπόνια το κεφάλι.
Πώς κατάντησα έτσι, θα σκέφτονται κι αυτοί,
πού να πήγε η περηφάνια μου η μεγάλη.
Αχ γιατί σ’ άφησα μωρό μου να με κάψεις
και το σενάριο της ζωής μου να υπογράψεις.
Κι εγώ να δίνω, να δίνω, να δίνω
και τα χατίρια σου ποτέ να μη χαλάω
κι εσύ να παίρνεις, να παίρνεις, να παίρνεις
να εκμεταλλεύεσαι που τόσο σ’ αγαπάω,
να με κερνάς δυο ερωτόλογα της πλάκας,
αλλά δε φταις αγάπη μου εσύ
φταίω εγώ, φταίω εγώ, εγώ
Κατέστρεψα για σένα μια ολόκληρη ζωή
και μετάνιωσα τη μέρα που σε είδα
που αποφάσισα να πέσω μονάχος σαν τρελός
στων ματιών σου τη φωτιά και την παγίδα.
Αχ γιατί σ’ άφησα μωρό μου να με κάψεις
και το σενάριο της ζωής μου να υπογράψεις.
Κι εγώ να δίνω, να δίνω, να δίνω
και τα χατίρια σου ποτέ να μη χαλάω
κι εσύ να παίρνεις, να παίρνεις, να παίρνεις
να εκμεταλλεύεσαι που τόσο σ’ αγαπάω,
να με κερνάς δυο ερωτόλογα της πλάκας,
αλλά δε φταις αγάπη μου εσύ
φταίω εγώ, φταίω εγώ, εγώ ο μαλάκας
|
Me vlépun sto drómo i fíli ki i gnosti
ke kunáne me sibónia to kefáli.
Pós katántisa étsi, tha skéftonte ki afti,
pu na píge i perifánia mu i megáli.
Ach giatí s’ áfisa moró mu na me kápsis
ke to senário tis zoís mu na ipográpsis.
Ki egó na díno, na díno, na díno
ke ta chatíria su poté na mi chaláo
ki esí na pernis, na pernis, na pernis
na ekmetallevese pu tóso s’ agapáo,
na me kernás dio erotóloga tis plákas,
allá de ftes agápi mu esí
fteo egó, fteo egó, egó
Katéstrepsa gia séna mia olókliri zoí
ke metániosa ti méra pu se ida
pu apofásisa na péso monáchos san trelós
ston matión su ti fotiá ke tin pagida.
Ach giatí s’ áfisa moró mu na me kápsis
ke to senário tis zoís mu na ipográpsis.
Ki egó na díno, na díno, na díno
ke ta chatíria su poté na mi chaláo
ki esí na pernis, na pernis, na pernis
na ekmetallevese pu tóso s’ agapáo,
na me kernás dio erotóloga tis plákas,
allá de ftes agápi mu esí
fteo egó, fteo egó, egó o malákas
|