|
Τη δύναμή σου πουλάς σ’ ένα γιαπί
φορτώνοντας τσιμέντο και λάσπη το κορμί
κλειδώνεις σπίτι με πόνο την καρδιά
και κατεβάζεις τα ρολά
και στα όνειρα σιωπή
ζητάς ελευθερία “Αέρα” “Αλβανία”.
Ο πόνος σου με γκόμενας μορφή
αυτό που για άλλους είναι καθημερινή ζωή
α ειν’ η τσέπη άδεια κι η κούραση σφυρί
θεέ μου θα το ‘θελες θα το ‘θελες κι εσύ
λιγάκι να γλεντήσεις σαν άνθρωπος να ζήσεις.
Συνήθισες να περπατάς σκυφτά
κι ο ινστρούχτορας σου φέρεται γλυκά
δύναμη κόμμα, αγώνας και φωτιά
κι ο κουλτουριάρης στα μπαρ να σ’ αγαπά
όταν το βράδυ η μοναξιά
τα σώβρακά σου πιτσιλά.
Σε μια σκοπιά στο Ελληνικό στρατό
στραβός ανώνυμος του δεκανέα Κ.Ε.Β.Ο.Π
κοιτάς με δέος ένα τυχαίο φρικιό
να φεύγει τρέχοντας απ’ τον τρελογιατρό
κουνώντας το χαρτάκι
το I5 το μικράκι.
Σε φάμπρικα πιάνεις δουλειά
μα κάποια ανύποπτη και σκοτεινή βραδιά
αναρχικοί βάζουν φωτιά
τ’ αφεντικό σου πανικός … χωρίς λεφτά…
ένα θηρίο σε καλεί… νιώθεις μια άγρια ηδονή.
Άνεργος τώρα ζητάς καινούργια αρχή
με sleeping bag στον ώμο φίλος από παιδί
κουτσά στραβά σου λέει τη βγάζω καθαρή
μα είναι δικιά μου δικιά μου η ζωή
κι εσύ να περιμένεις
με γνώση ότι πεθαίνεις.
Εφημερίδα … φωτογραφία μικρή,
μιλάει για σένα για κάποιον πωλητή
ήτανε βράδυ, ήτανε κι η βροχή
τ’ αφεντικό παρθένα, στο πρώτο της φιλί
“με λήστεψε” τους λέει “το πιο καλό παιδί”.
Ο αλέκτωρ λάλησε την τρίτη του φορά,
το κόμμα τώρα σε διαγράφει βιαστικά,
οι σύντροφοί σου ; “μα ήταν φύση αναρχικιά”
“αυτά, απ’ τ’ άλλα, εκείνα,
συμβαίνουνε κι αυτά”
Μνήμες, καπνός, αμφιβολία καμιά.
Μονάχα ακόμα μία, …μελανιά
σε μιας εφημερίδας τη γωνιά.
|
Ti dínamí su pulás s’ éna giapí
fortónontas tsiménto ke láspi to kormí
klidónis spíti me póno tin kardiá
ke katevázis ta rolá
ke sta ónira siopí
zitás elefthería “Aéra” “Alvanía”.
O pónos su me gkómenas morfí
aftó pu gia állus ine kathimeriní zoí
a in’ i tsépi ádia ki i kurasi sfirí
theé mu tha to ‘theles tha to ‘theles ki esí
ligáki na glentísis san ánthropos na zísis.
Siníthises na perpatás skiftá
ki o instruchtoras su férete gliká
dínami kómma, agónas ke fotiá
ki o kulturiáris sta bar na s’ agapá
ótan to vrádi i monaksiá
ta sóvraká su pitsilá.
Se mia skopiá sto Ellinikó strató
stravós anónimos tu dekanéa K.E.O.O.P
kitás me déos éna ticheo frikió
na fevgi tréchontas ap’ ton trelogiatró
kunóntas to chartáki
to I5 to mikráki.
Se fábrika piánis duliá
ma kápia anípopti ke skotiní vradiá
anarchiki vázun fotiá
t’ afentikó su panikós … chorís leftá…
éna thirío se kali… nióthis mia ágria idoní.
Άnergos tóra zitás kenurgia archí
me sleeping bag ston ómo fílos apó pedí
kutsá stravá su léi ti vgázo katharí
ma ine dikiá mu dikiá mu i zoí
ki esí na periménis
me gnósi óti pethenis.
Efimerída … fotografía mikrí,
milái gia séna gia kápion polití
ítane vrádi, ítane ki i vrochí
t’ afentikó parthéna, sto próto tis filí
“me lístepse” tus léi “to pio kaló pedí”.
O aléktor lálise tin tríti tu forá,
to kómma tóra se diagráfi viastiká,
i síntrofi su ; “ma ítan físi anarchikiá”
“aftá, ap’ t’ álla, ekina,
simvenune ki aftá”
Mnímes, kapnós, amfivolía kamiá.
Monácha akóma mía, …melaniá
se mias efimerídas ti goniá.
|
