Έχεις εκπλαγεί και λες πως έχασες τη γη
κάτω απ’ τα πόδια σου σαν έμαθες πως φεύγω
Μα είναι οι πληγές πάνω στο σώμα μου νωπές
και το αντίδοτο οι δρόμοι που διαλέγω
Κι είχα πολλά να δώσω
μα η αγάπη μου αυτή
δεν εκτιμήθηκε πολύ
κι είπα λοιπόν να σώσω
ότι μου έμεινε απ’ αυτή
τη πληγωμένη μου ζωή
Ήτανε φυσικό κι επόμενο να φύγω
κι απ’ τη ζωή μου να σε βγάλω λίγο λίγο
ήτανε φυσικό κι επόμενο σου λέω
κι αν λες μετάνιωσες για πες μου εγώ τι φταίω
Έχεις εκπλαγεί και στην καρδιά σου λες εσύ
η απουσία μου καρφώθηκε σαν βέλος
κι είναι τελικά αυτά που λένε αληθινά
ότι εκτιμάμε αυτά που χάνουμε στο τέλος
|
Έchis ekplagi ke les pos échases ti gi
káto ap’ ta pódia su san émathes pos fevgo
Ma ine i pligés páno sto sóma mu nopés
ke to antídoto i drómi pu dialégo
Ki icha pollá na dóso
ma i agápi mu aftí
den ektimíthike polí
ki ipa lipón na sóso
óti mu émine ap’ aftí
ti pligoméni mu zoí
Ήtane fisikó ki epómeno na fígo
ki ap’ ti zoí mu na se vgálo lígo lígo
ítane fisikó ki epómeno su léo
ki an les metánioses gia pes mu egó ti fteo
Έchis ekplagi ke stin kardiá su les esí
i apusía mu karfóthike san vélos
ki ine teliká aftá pu léne alithiná
óti ektimáme aftá pu chánume sto télos
|