|
Στη μια βαλίτσα ο καημός μου
στην άλλη ο εγωισμός μου
παράτα με, συγγνώμη μη ζητάς
Να φύγω θέλω, να ησυχάσω
μακριά από σένα, να ξεχάσω
μη λες κουβέντα, τώρα πια δε με κρατάς
Φωτιά να πέσει να σε κάψει
για όσες νύχτες έχω κλάψει
Φωτιά να πέσει να σε κάψει
πού από καιρό μ’ είχες ξεγράψει
Κι αν φταίω εγώ πού απελπισμένα
έχω αγαπήσει τόσο εσένα
φωτιά να πέσει
και σε μένα
Στη μια βαλίτσα η ψυχή μου
στην άλλη είν’ η αντοχή μου
παράτα με, φαρμάκια που ‘χω πιει
Εδώ πληρώνεις ό,τι κάνεις
τελειώσαν όλα και με χάνεις
θυμήσου μόνο πόσα έχω καταπιεί
|
Sti mia valítsa o kaimós mu
stin álli o egismós mu
paráta me, singnómi mi zitás
Na fígo thélo, na isicháso
makriá apó séna, na ksecháso
mi les kuvénta, tóra pia de me kratás
Fotiá na pési na se kápsi
gia óses níchtes écho klápsi
Fotiá na pési na se kápsi
pu apó keró m’ iches ksegrápsi
Ki an fteo egó pu apelpisména
écho agapísi tóso eséna
fotiá na pési
ke se ména
Sti mia valítsa i psichí mu
stin álli in’ i antochí mu
paráta me, farmákia pu ‘cho pii
Edó plirónis ó,ti kánis
teliósan óla ke me chánis
thimísu móno pósa écho katapii
|
