|
Ποτέ δε σκέφτηκες τις ώρες που αργείς
πόση καρδιά μου `χει στοιχίσει
πόσο δάκρυ
μες στη σιωπή σου με περνάς κι αδιαφορείς
και μένει πάλι η ερημιά στου νου την άκρη
Φωτιά στις νύχτες που γυρνάς
στα στέκια που το ξενυχτάς
φωτιά να πιάσουν να καούνε ένα ένα
όλα τα χάδια, τα φιλιά που δίνεις σ’ άλλη αγκαλιά
κι έγινε ο πόνος κι ο καημός ένα με μένα
Σε αδιέξοδο έχω φτάσει δεν μπορώ
κι έρχονται νύχτες που δε σε καταλαβαίνω
πως δεν τρελάθηκα ακόμα απορώ
εσύ περνάς σ’ άλλο κορμί κι εγώ πεθαίνω
Φωτιά στις νύχτες που γυρνάς
στα στέκια που το ξενυχτάς
φωτιά να πιάσουν να καούνε ένα ένα
όλα τα χάδια, τα φιλιά που δίνεις σ’άλλη αγκαλιά
κι έγινε ο πόνος κι ο καημός ένα με μένα
|
Poté de skéftikes tis óres pu argis
pósi kardiá mu `chi stichísi
póso dákri
mes sti siopí su me pernás ki adiaforis
ke méni páli i erimiá stu nu tin ákri
Fotiá stis níchtes pu girnás
sta stékia pu to ksenichtás
fotiá na piásun na kaune éna éna
óla ta chádia, ta filiá pu dínis s’ álli agkaliá
ki égine o pónos ki o kaimós éna me ména
Se adiéksodo écho ftási den boró
ki érchonte níchtes pu de se katalaveno
pos den treláthika akóma aporó
esí pernás s’ állo kormí ki egó petheno
Fotiá stis níchtes pu girnás
sta stékia pu to ksenichtás
fotiá na piásun na kaune éna éna
óla ta chádia, ta filiá pu dínis s’álli agkaliá
ki égine o pónos ki o kaimós éna me ména
|
