Μια παλιά φωτογραφία
ξεχασμένη στη γωνία
είδα χτες αργά να με κοιτάζει.
Είδα το χαμόγελό σου
να μου λέει “παραδώσου”
κι όπως η βροχή το δάκρυ στάζει.
Σ’ έχασα λοιπόν και δεν μπορώ
να πιστέψω πως ακόμα ζω.
Μες στο άδειο σπίτι γυρίζω
και τα πράγματά σου αγγίζω.
πως δεν έχεις φύγει νομίζω, μάτια μου.
Μες στο άδειο σπίτι μεθάω
κι ό,τι βρω μπροστά μου το σπάω.
Έλα, μην αργείς, σ’ αγαπάω, μάτια μου.
Γύρισε, μάτια μου.
Μια παλιά φωτογραφία
με ρωτάει με αγωνία
πώς μπορώ να ζω χωρίς εσένα.
Μα δεν ξέρει την αλήθεια
ότι ζω από συνήθεια
και ότι σ’ αγαπώ απελπισμένα.
Σ’ έχασα λοιπόν και δεν μπορώ
να πιστέψω πως ακόμα ζω.
Μες στο άδειο σπίτι γυρίζω
και τα πράγματά σου αγγίζω.
πως δεν έχεις φύγει νομίζω, μάτια μου.
Μες στο άδειο σπίτι μεθάω
κι ό,τι βρω μπροστά μου το σπάω.
Έλα, μην αργείς, σ’ αγαπάω, μάτια μου.
Γύρισε, μάτια μου.
|
Mia paliá fotografía
ksechasméni sti gonía
ida chtes argá na me kitázi.
Ida to chamógeló su
na mu léi “paradósu”
ki ópos i vrochí to dákri stázi.
S’ échasa lipón ke den boró
na pistépso pos akóma zo.
Mes sto ádio spíti girízo
ke ta prágmatá su angizo.
pos den échis fígi nomízo, mátia mu.
Mes sto ádio spíti metháo
ki ó,ti vro brostá mu to spáo.
Έla, min argis, s’ agapáo, mátia mu.
Girise, mátia mu.
Mia paliá fotografía
me rotái me agonía
pós boró na zo chorís eséna.
Ma den kséri tin alíthia
óti zo apó siníthia
ke óti s’ agapó apelpisména.
S’ échasa lipón ke den boró
na pistépso pos akóma zo.
Mes sto ádio spíti girízo
ke ta prágmatá su angizo.
pos den échis fígi nomízo, mátia mu.
Mes sto ádio spíti metháo
ki ó,ti vro brostá mu to spáo.
Έla, min argis, s’ agapáo, mátia mu.
Girise, mátia mu.
|