Είσαι τραγούδι, ζεστό που ανεβαίνει
και σπέρνει στο διάβα του τη γη
Τρέμει το σύμπαν η ώρα σημαίνει
το θέλω το θέλεις κι εσύ
Όσα έχω ζήσει, όσα έχω νιώσει
τώρα φωτίζονται ξανά!
Πόσα για σένα, βαθιά έχω σώσει
μικρά γαλάζια μυστικά
Βγαίνω στον ήλιο, στο δρόμο που βράζει
και νιώθω σαν ρέμα που κυλά
κι είσαι η αλήθεια γλυκά που προστάζει
το βλέμμα να έχω ψηλά
Κρίματα όσα και να βαραίνουν
τις κουρασμένες μας ζωές
κύματα μύρια κι αν μας παρασέρνουν
θα ‘ρθουνε μέρες γελαστές
|
Ise tragudi, zestó pu aneveni
ke spérni sto diáva tu ti gi
Trémi to síban i óra simeni
to thélo to thélis ki esí
Όsa écho zísi, ósa écho niósi
tóra fotízonte ksaná!
Pósa gia séna, vathiá écho sósi
mikrá galázia mistiká
Ogeno ston ílio, sto drómo pu vrázi
ke niótho san réma pu kilá
ki ise i alíthia gliká pu prostázi
to vlémma na écho psilá
Krímata ósa ke na varenun
tis kurasménes mas zoés
kímata míria ki an mas parasérnun
tha ‘rthune méres gelastés
|