Απόψε θα καθίσω στο μπαλκόνι μου
η νύχτα θα με βρει να είμαι μόνη μου.
Γιατί απόψε θέλω να γιορτάσω
το χρόνο που δεν ήμαστε μαζί.
Τώρα που οι πληγές μου όλες κλείσανε
κι οι σκέψεις μου ελεύθερη μ’ αφήσανε.
Δε θα πιω για να ξεχάσω
θα πιω για να σε θυμηθώ.
Γεια σου κι εσύ και τα φιλιά σου
τα πίνω στην υγειά σου
και αύριο θα ζήσω απ’ την αρχή.
Γεια σου κι εσύ και τα φιλιά σου
τα πίνω στην υγειά σου
μακριά σου κι ένας χρόνος μου αρκεί.
Όταν θα χαράξει θα’ σαι ανάμνηση
μες στο παρελθόν μόνο θα ζεις.
Μα ως τη μέρα την καινούργια
θα πίνω σ’ όσα ζήσαμε μαζί.
Γεια σου κι εσύ και τα φιλιά σου
τα πίνω στην υγειά σου
και αύριο θα ζήσω απ’ την αρχή.
Γεια σου κι εσύ και τα φιλιά σου
τα πίνω στην υγειά σου
μακριά σου κι ένας χρόνος μου αρκεί
|
Apópse tha kathíso sto balkóni mu
i níchta tha me vri na ime móni mu.
Giatí apópse thélo na giortáso
to chróno pu den ímaste mazí.
Tóra pu i pligés mu óles klisane
ki i sképsis mu eleftheri m’ afísane.
De tha pio gia na ksecháso
tha pio gia na se thimithó.
Gia su ki esí ke ta filiá su
ta píno stin igiá su
ke avrio tha zíso ap’ tin archí.
Gia su ki esí ke ta filiá su
ta píno stin igiá su
makriá su ki énas chrónos mu arki.
Όtan tha charáksi tha’ se anámnisi
mes sto parelthón móno tha zis.
Ma os ti méra tin kenurgia
tha píno s’ ósa zísame mazí.
Gia su ki esí ke ta filiá su
ta píno stin igiá su
ke avrio tha zíso ap’ tin archí.
Gia su ki esí ke ta filiá su
ta píno stin igiá su
makriá su ki énas chrónos mu arki
|