Στα μονοπάτια του καημού
στη γέφυρα του στεναγμού
μ’ έκαν’ η μάνα μου
Μια φθινοπωρινή βραδιά,
ζωή την κρύα σου καρδιά
είδαν τα μάτια μου
Με κουδουνίστρες πλαστικές
όμορφες και χρωματιστές
με νανουρίζανε
Και τα ματάκια τα μικρά
είδαν του κόσμου τ’ αγαθά
και συμφωνήσανε
Ήταν το γάλα μου πικρό
και το νεράκι μου γλυφό
που με μεγάλωνε
Κι απέναντι στη κούνια μου,
η μοίρα η κακούργα μου
και με καμάρωνε
Ήταν το κλάμα μου μουντό
σαν κάτι να `θελα να πω,
μα δε με νιώσανε
Μια λυπημένη αναπνοή
για την πουτάνα τη ζωή
που μου χρεώσανε
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δε με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
άλλα μου δείξανε και άλλα εγώ αντίκρισα
Θεέ μου κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω
Πάνω σε λάσπες και καρφιά
στ’ άδικου κόσμου τη φωτιά πρωτοπερπάτησα
Ισορροπία σταθερή
για να προλάβω τη ζωή,
όμως την πάτησα
Μονό το “α” και το “χ”
στη σχολική μου εποχή
πρωτοσυλλάβισα
Γι αυτό το “αχ” και το “γιατί”
όπου βρεθώ μ’ ακολουθεί
κι ας τριαντάρισα
Έτσι περνούσε ο καιρός
κι εγώ στο δρόμο μου σκυφτός
έκανα όνειρα
Έτυχε να `μαι απ’ αυτούς
που κολυμπάνε στους αφρούς
και στα λασπόνερα
Στάζει το αίμα της ψυχής,
σαν τις σταγόνες της βροχής
όμως ποιος νοιάζεται
Και την αόρατη πληγή
που μέσα μου αιμορραγεί
ποιος τη μοιράζεται
Έτσι ξεκίνησα λοιπόν, έτσι ξεκίνησα,
δε με ρωτήσανε ζωή, μα σε συνήθισα
Σαν πληγωμένο αετόπουλο στο χώμα,
ψάχνω τη δύναμη να κρατηθώ ακόμα
|
Sta monopátia tu kaimu
sti géfira tu stenagmu
m’ ékan’ i mána mu
Mia fthinoporiní vradiá,
zoí tin kría su kardiá
idan ta mátia mu
Me kudunístres plastikés
ómorfes ke chromatistés
me nanurízane
Ke ta matákia ta mikrá
idan tu kósmu t’ agathá
ke simfonísane
Ήtan to gála mu pikró
ke to neráki mu glifó
pu me megálone
Ki apénanti sti kunia mu,
i mira i kakurga mu
ke me kamárone
Ήtan to kláma mu muntó
san káti na `thela na po,
ma de me niósane
Mia lipiméni anapnoí
gia tin putána ti zoí
pu mu chreósane
Έtsi ksekínisa lipón, étsi ksekínisa,
de me rotísane zoí, ma se siníthisa
San pligoméno aetópulo sto chóma,
psáchno ti dínami na kratithó akóma
Έtsi ksekínisa lipón, étsi ksekínisa,
álla mu diksane ke álla egó antíkrisa
Theé mu ki as íksera pia méra tha petháno
ke tu thanátu mu genéthlia na káno
Páno se láspes ke karfiá
st’ ádiku kósmu ti fotiá protoperpátisa
Isorropía statherí
gia na prolávo ti zoí,
ómos tin pátisa
Monó to “a” ke to “ch”
sti scholikí mu epochí
protosillávisa
Gi aftó to “ach” ke to “giatí”
ópu vrethó m’ akoluthi
ki as triantárisa
Έtsi pernuse o kerós
ki egó sto drómo mu skiftós
ékana ónira
Έtiche na `me ap’ aftus
pu kolibáne stus afrus
ke sta laspónera
Stázi to ema tis psichís,
san tis stagónes tis vrochís
ómos pios niázete
Ke tin aórati pligí
pu mésa mu emorragi
pios ti mirázete
Έtsi ksekínisa lipón, étsi ksekínisa,
de me rotísane zoí, ma se siníthisa
San pligoméno aetópulo sto chóma,
psáchno ti dínami na kratithó akóma
|