“Έχε γεια, έχε γεια” μου ‘πες κάποιο δείλι
και το υστερνό φιλί μου ‘δωσες στα χείλη,
μ’ άφησες, μ’ άφησες έρημο, γλυκιά μου,
να με φάνε οι καημοί και τα δάκρυά μου.
πες μου όμως τι σου φταίω, τι σου φταίω
και μου σκίζεις τη φτωχή καρδιά μου.
Αααχ, σαν τρελός γυρνώ, κλαίω και πονώ
κι έχω στην καρδιά μια πληγή βαθιά,
γύρισε ξανά πριν πεθάνω για σένα.
Σ’ έχασα, σ’ έχασα κι απ’ τον πόνο σβήνω,
του πικρού μας χωρισμού τα φαρμάκια πίνω,
έφυγες, έφυγες, πήρες την χαρά μου
κι έχω μείνει μοναχός με τα βάσανά μου,
πες μου όμως τι σου φταίω, τι σου φταίω
και μου σκίζεις τη φτωχή καρδιά μου.
Αααχ, σαν τρελός γυρνώ, κλαίω και πονώ
κι έχω στην καρδιά μια πληγή βαθιά,
γύρισε ξανά πριν πεθάνω για σένα.
|
“Έche gia, éche gia” mu ‘pes kápio dili
ke to isternó filí mu ‘doses sta chili,
m’ áfises, m’ áfises érimo, glikiá mu,
na me fáne i kaimi ke ta dákriá mu.
pes mu ómos ti su fteo, ti su fteo
ke mu skízis ti ftochí kardiá mu.
Aaach, san trelós girnó, kleo ke ponó
ki écho stin kardiá mia pligí vathiá,
girise ksaná prin petháno gia séna.
S’ échasa, s’ échasa ki ap’ ton póno svíno,
tu pikru mas chorismu ta farmákia píno,
éfiges, éfiges, píres tin chará mu
ki écho mini monachós me ta vásaná mu,
pes mu ómos ti su fteo, ti su fteo
ke mu skízis ti ftochí kardiá mu.
Aaach, san trelós girnó, kleo ke ponó
ki écho stin kardiá mia pligí vathiá,
girise ksaná prin petháno gia séna.
|