|
Για μένα θα σου πούνε κάτι ανθρώποι
που εσύ δεν τους αντάμωσες ποτέ
άνθρωποι σαν σκισμένα ραβασάκια
στου κόσμου τον σκουπιδοτενεκέ
Παντού, παντού και πουθενά
θα ‘μαι αν με ζητήσεις
μα σαν με δεις σκυφτό
βαριά να περπατώ
για μένα να δακρύσεις
Για μένα θα σου πουν σε κάτι μέρη
που εσύ δεν τα ‘χεις ούτε ακουστά
σε μέρη που δε γράφονται τραγούδια
μα τα τραγούδια γράφονται γι αυτά
Παντού, παντού και πουθενά
θα ‘μαι αν με ζητήσεις
μα σαν με δεις σκυφτό
βαριά να περπατώ
για μένα να δακρύσεις
|
Gia ména tha su pune káti anthrópi
pu esí den tus antámoses poté
ánthropi san skisména ravasákia
stu kósmu ton skupidoteneké
Pantu, pantu ke puthená
tha ‘me an me zitísis
ma san me dis skiftó
variá na perpató
gia ména na dakrísis
Gia ména tha su pun se káti méri
pu esí den ta ‘chis ute akustá
se méri pu de gráfonte tragudia
ma ta tragudia gráfonte gi aftá
Pantu, pantu ke puthená
tha ‘me an me zitísis
ma san me dis skiftó
variá na perpató
gia ména na dakrísis
|
