Τα ξέρω όλα
τα έμαθα όλα
εξαφανίσου
πάρε την ψευτιά σου, τα υπάρχοντα σου
την θύμηση σου
Για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό
δεν έχω αίμα, έχω νερό
δεν νιώθω τίποτα, ούτε θυμό
για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό
Η τελευταία σταγόνα μέσα μου όταν στάζει
σαν δυνατή βροχή όλα τα ρημάζει
και η ψυχή μου το βλέμμα μου αλλάζει
κι ο πάγος στα ποτήρια μου γίνεται χαλάζι
Για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό
δεν έχω αίμα, έχω νερό
δεν νιώθω τίποτα, ούτε θυμό
για όσους με πρόδωσαν δεν έχω καιρό
|
Ta kséro óla
ta ématha óla
eksafanísu
páre tin pseftiá su, ta ipárchonta su
tin thímisi su
Gia ósus me pródosan den écho keró
den écho ema, écho neró
den niótho típota, ute thimó
gia ósus me pródosan den écho keró
I teleftea stagóna mésa mu ótan stázi
san dinatí vrochí óla ta rimázi
ke i psichí mu to vlémma mu allázi
ki o págos sta potíria mu ginete chalázi
Gia ósus me pródosan den écho keró
den écho ema, écho neró
den niótho típota, ute thimó
gia ósus me pródosan den écho keró
|