|
Αν βιάζεσαι να τρελαθώ
και μια κρύο με πας μια ζεστό,
πρέπει να πω ότι απ’ τα νεύρα μου κλαίω.
Αν βιάζεσαι να τρελαθώ,
επειδή έτσι απλά σ’ αγαπώ,
πρέπει να πω ότι σχεδόν καταρρέω.
Πες μου επιτέλους τι φταίω;!
Για τα πάντα σ’ έχω ικανό
θες να μείνεις, θες να φύγεις.
Η καρδιά σου δωμάτιο κενό,
σου χτυπάω δεν ανοίγεις.
Τα ‘χω χάσει με μπερδεύεις.
Τι συμβαίνει με μας τους δυο;
Με σκοτώνεις, με λατρεύεις,
για τα πάντα σ’ έχω ικανό.
Αν βιάζεσαι να τρελαθώ,
είσαι πάνω στο δρόμο σωστό.
Μπράβο λοιπόν που έτσι με ξεπληρώνεις.
Αν βιάζεσαι να τρελαθώ,
πλησιάζει να γίνει κι αυτό.
Μπράβο λοιπόν που τη ζωή μας κλειδώνεις,
χαίρεσαι να με πληγώνεις.
|
An viázese na trelathó
ke mia krío me pas mia zestó,
prépi na po óti ap’ ta nevra mu kleo.
An viázese na trelathó,
epidí étsi aplá s’ agapó,
prépi na po óti schedón katarréo.
Pes mu epitélus ti fteo;!
Gia ta pánta s’ écho ikanó
thes na minis, thes na fígis.
I kardiá su domátio kenó,
su chtipáo den anigis.
Ta ‘cho chási me berdevis.
Ti simveni me mas tus dio;
Me skotónis, me latrevis,
gia ta pánta s’ écho ikanó.
An viázese na trelathó,
ise páno sto drómo sostó.
Brávo lipón pu étsi me kseplirónis.
An viázese na trelathó,
plisiázi na gini ki aftó.
Brávo lipón pu ti zoí mas klidónis,
cherese na me pligónis.
|
