Δεν περίμενα ότι θα γίνω το δικό σου θύμα
και κατάλαβα πως απ’ την τρέλα είμαι ένα βήμα.
Κάθε νύχτα που μου λείπεις είναι μια δοκιμασία,
η ζωή μου φεύγει τώρα δίχως σημασία.
Γιατί ακόμα σ’ αγαπώ κι όλο σε σκέφτομαι,
αφού το βλέπω τελικά πως καταστρέφομαι;
Γιατί ακόμα σ’ αγαπώ κι αρρώστια γίνεσαι,
αφού σε άλλη αγκαλιά τις νύχτες δίνεσαι;
Δε φαντάστηκα ότι θα γίνεις το κρυφό μου πάθος,
παραδόθηκα στον έρωτά σου και ας είπα “λάθος”.
Έλα απόψε κι ας πεθάνω πάλι πάνω στο κορμί σου
και ας είναι ένα ψέμα όλα πια μαζί σου.
Γιατί ακόμα σ’ αγαπώ κι όλο σε σκέφτομαι,
αφού το βλέπω τελικά πως καταστρέφομαι;
Γιατί ακόμα σ’ αγαπώ κι αρρώστια γίνεσαι,
αφού σε άλλη αγκαλιά τις νύχτες δίνεσαι;
|
Den perímena óti tha gino to dikó su thíma
ke katálava pos ap’ tin tréla ime éna víma.
Káthe níchta pu mu lipis ine mia dokimasía,
i zoí mu fevgi tóra díchos simasía.
Giatí akóma s’ agapó ki ólo se skéftome,
afu to vlépo teliká pos katastréfome;
Giatí akóma s’ agapó ki arróstia ginese,
afu se álli agkaliá tis níchtes dínese;
De fantástika óti tha ginis to krifó mu páthos,
paradóthika ston érotá su ke as ipa “láthos”.
Έla apópse ki as petháno páli páno sto kormí su
ke as ine éna pséma óla pia mazí su.
Giatí akóma s’ agapó ki ólo se skéftome,
afu to vlépo teliká pos katastréfome;
Giatí akóma s’ agapó ki arróstia ginese,
afu se álli agkaliá tis níchtes dínese;
|