Γιατί πονάς και βασανίζεσαι κουτή
και προσπαθείς στον ίσιο δρόμο να με φέρεις
της αμαρτίας έχω πάρει το στρατί
γι αυτό για μένα άδικα μην υποφέρεις
Κι αν μαύρη ώρα το ‘φερε να μ’ αγαπάς
με άλλον μπλέξε και θα δεις θα με ξεχάσεις
γιατί μαζί μου στο χαμό κι εσύ θα πας
και στη ζωή σου μια φορά δε θα γελάσεις
Κοίτα να βρεις κανα παιδί εργατικό
να παντρευτείς κι ευτυχισμένη πια να ζήσεις
εγώ επήρα πια το δρόμο τον κακό
και δεν το θέλω δίπλα μου να δυστυχήσεις
|
Giatí ponás ke vasanízese kutí
ke prospathis ston ísio drómo na me féris
tis amartías écho pári to stratí
gi aftó gia ména ádika min ipoféris
Ki an mavri óra to ‘fere na m’ agapás
me állon blékse ke tha dis tha me ksechásis
giatí mazí mu sto chamó ki esí tha pas
ke sti zoí su mia forá de tha gelásis
Kita na vris kana pedí ergatikó
na pantreftis ki eftichisméni pia na zísis
egó epíra pia to drómo ton kakó
ke den to thélo dípla mu na distichísis
|