Ακούω χρόνια ναυτικούς
να λεν όλο τα ίδια
για μπάρκα σε γκαζάδικα,
ποστάλια τσιγαράδικα
για μακρινά ταξίδια.
Μα το δικό μου το μυαλό
ταξίδι πάει στο παρελθόν
πάει στη Γιοκοχάμα
εκεί που μ’ έναν κολλητό,
πρωτόμπαρκο όπως κι εγώ
σωθήκαμ’ από θάμα.
Εφτά Κινέζικα πλωτά
μας πέσαν και μας πιάσαν
σ’ ένα Σαμπάν μας κλείσανε,
ούτε που μας ταΐσανε
κι ήταν μεγάλο δράμα.
Μα ένα δεκάχρονο μικρό,
άγγελος απ’ τον ουρανό
μας έλυσε τα χέρια
η ιστορία μου αυτή, ψεύτικη
μα κι αληθινή
τελειώνει με μαχαίρια.
|
Akuo chrónia naftikus
na len ólo ta ídia
gia bárka se gkazádika,
postália tsigarádika
gia makriná taksídia.
Ma to dikó mu to mialó
taksídi pái sto parelthón
pái sti Giokocháma
eki pu m’ énan kollitó,
protóbarko ópos ki egó
sothíkam’ apó tháma.
Eftá Kinézika plotá
mas pésan ke mas piásan
s’ éna Sabán mas klisane,
ute pu mas taΐsane
ki ítan megálo dráma.
Ma éna dekáchrono mikró,
ángelos ap’ ton uranó
mas élise ta chéria
i istoría mu aftí, pseftiki
ma ki alithiní
telióni me macheria.
|