Πήρε φωτιά η μικρή γειτονιά
κι έγινε στάχτη απόψε ξανά.
Έγινε στάχτη απόψε ξανά
η γειτονιά.
Γλεντάει η φτώχεια, γελάει η βραδιά,
οι στεναχώριες να παν μακριά.
Οι στεναχώριες να παν μακριά
απ’ την καρδιά.
Θα πάμε σπίτι μας τα ξημερώματα.
Χόρεψε, κούκλα μου, κι άσ’ τα καμώματα.
Γλεντάει η φτώχεια απόψε, δε νοιάζεται,
κι ό,τι γυρέψεις τ’ αγόρι σου νοιάζεται.
Πήρε φωτιά η μικρή γειτονιά
κι έγινε στάχτη απόψε ξανά.
Έγινε στάχτη απόψε ξανά
η γειτονιά.
|
Píre fotiá i mikrí gitoniá
ki égine stáchti apópse ksaná.
Έgine stáchti apópse ksaná
i gitoniá.
Glentái i ftóchia, gelái i vradiá,
i stenachóries na pan makriá.
I stenachóries na pan makriá
ap’ tin kardiá.
Tha páme spíti mas ta ksimerómata.
Chórepse, kukla mu, ki ás’ ta kamómata.
Glentái i ftóchia apópse, de niázete,
ki ó,ti girépsis t’ agóri su niázete.
Píre fotiá i mikrí gitoniá
ki égine stáchti apópse ksaná.
Έgine stáchti apópse ksaná
i gitoniá.
|