Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία.
Παίξε στον άνεμο τη γλώσσα σου και πέρνα
Αλλού σε λέγανε Γιουδήθ, εδώ Μαρία
Το φίδι σκίζεται στο βράχο με τη σμέρνα.
Από παιδί βιαζόμουνα μα τώρα πάω καλιά μου.
Μια τσιμινιέρα με όρισε στον κόσμο και σφυρίζει.
Το χέρι σου, που χάιδεψε τα λιγοστά μαλλιά μου,
για μια στιγμή αν με λύγισε σήμερα δε με ορίζει.
Το μετζαρόλι ράγισε και το τεσσαροχάλι.
Την τάβλα πάρε, τζόβενο, να ξαναπάμε αρόδο.
Ποιος σκύλας γιος μας μούτζωσε κι έχουμε τέτοιο χάλι,
που γέροι και μικρά παιδιά μας πήραν στο κορόιδο;
Βαμμένη. Να σε φέγγει κόκκινο φανάρι.
Γιομάτη φύκια και ροδάνθη αμφίβια Μοίρα.
Καβάλαγες ασέλωτο με δίχως χαλινάρι,
πρώτη φορά σε μια σπηλιά στην Αλταμίρα
Σαλτάρει ο γλάρος το δελφίνι να στραβώσει.
Τι με κοιτάς; Θα σου θυμίσω εγώ πού μ’ είδες;
Στην άμμο πάνω σ’ είχα ανάστροφα ζαβώσει
τη νύχτα που θεμέλιωναν τις Πυραμίδες
Το τείχος περπατήσαμε μαζί το Σινικό.
Κοντά σου ναύτες απ’ την Ουρ πρωτόσκαρο εβιδώναν.
Ανάμεσα σε ολόγυμνα σπαθιά στο Γρανικό
έχυνες λάδι στις βαθιές πληγές του Μακεδόνα.
Βαμμένη. Να σε φέγγει φως αρρωστημένο.
Διψάς χρυσάφι. Πάρε, ψάξε, μέτρα.
Εδώ κοντά σου χρόνια ασάλευτος να μένω
ως να μου γίνεις, Μοίρα, Θάνατος και Πέτρα
|
Chórepse páno sto fteró tu karcharía.
Pekse ston ánemo ti glóssa su ke pérna
Allu se légane Giudíth, edó María
To fídi skízete sto vrácho me ti smérna.
Apó pedí viazómuna ma tóra páo kaliá mu.
Mia tsiminiéra me órise ston kósmo ke sfirízi.
To chéri su, pu cháidepse ta ligostá malliá mu,
gia mia stigmí an me lígise símera de me orízi.
To metzaróli rágise ke to tessarocháli.
Tin távla páre, tzóveno, na ksanapáme aródo.
Pios skílas gios mas mutzose ki échume tétio cháli,
pu géri ke mikrá pediá mas píran sto koróido;
Oamméni. Na se féngi kókkino fanári.
Giomáti fíkia ke rodánthi amfívia Mira.
Kaválages aséloto me díchos chalinári,
próti forá se mia spiliá stin Altamíra
Saltári o gláros to delfíni na stravósi.
Ti me kitás; Tha su thimíso egó pu m’ ides;
Stin ámmo páno s’ icha anástrofa zavósi
ti níchta pu themélionan tis Piramídes
To tichos perpatísame mazí to Sinikó.
Kontá su naftes ap’ tin Oir protóskaro evidónan.
Anámesa se ológimna spathiá sto Granikó
échines ládi stis vathiés pligés tu Makedóna.
Oamméni. Na se féngi fos arrostiméno.
Dipsás chrisáfi. Páre, psákse, métra.
Edó kontá su chrónia asáleftos na méno
os na mu ginis, Mira, Thánatos ke Pétra
|