Αχ να μπορούσα μ’ένα τραγούδι τον κόσμο ν’αλλάξω
αχ να μπορούσα μέσα απ’τον πόνο να δώσω χαρά
αχ να γινόταν με λίγες νότες τον κόσμο να φτιάξω
και στις καρδιές τις πληγωμένες να βάλω φτερά
Η αγάπη είναι τραγούδι που αντέχει μες στον χρόνο
γιατί πάντοτε γεννιέται μέσα από χαρά και πόνο
Καρδιές ραγισμένες καρδιές
παγωμένες σκηνές που δε σβήνουν στο χρόνο
στιγμές οι χαμένες στιγμές
που δε ζήσαμε χθες μας γεμίζουνε πόνο
Αχ να μπορούσα σ’ ό,τι πεθαίνει να δώσω ελπίδα
αχ να μπορούσα το κάθε τέλος να κάνω αρχή
αχ να μπορούσα να γίνω ήλιος στην καταιγίδα
στου πληγωμένου το κάθε δάκρυ να γίνω βροχή
|
Ach na borusa m’éna tragudi ton kósmo n’allákso
ach na borusa mésa ap’ton póno na dóso chará
ach na ginótan me líges nótes ton kósmo na ftiákso
ke stis kardiés tis pligoménes na válo fterá
I agápi ine tragudi pu antéchi mes ston chróno
giatí pántote genniéte mésa apó chará ke póno
Kardiés ragisménes kardiés
pagoménes skinés pu de svínun sto chróno
stigmés i chaménes stigmés
pu de zísame chthes mas gemízune póno
Ach na borusa s’ ó,ti petheni na dóso elpída
ach na borusa to káthe télos na káno archí
ach na borusa na gino ílios stin kategida
stu pligoménu to káthe dákri na gino vrochí
|