Είναι άσχημο πολύ
το δικό σου το βιολί
ζεις μονάχα για χουζούρι
κι αγκαλίτσα
Μάσα, ξάπλα, τεμπελιά
κι ούτε σκέψη για δουλειά
πού θα πάει τέλος πάντων
η βαλίτσα
Λες και είσαι δηλαδή
του σουλτάνου το παιδί
θέλεις τρέλες θέλεις κέφια
κάθε μέρα
Δε μ’ αρέσουν όλα αυτά
και στο λέω ορθά κοφτά
η βαλίτσα δεν πηγαίνει
παραπέρα
Σκέψου λίγο την δουλειά
γιατί μόνο με φιλιά
το στομάχι δε γεμίζει
μια σταλίτσα
Σκέψου κι άλλαξε μυαλά
και κατάλαβε καλά
πως μακρύτερα δεν πάει
η βαλίτσα
|
Ine áschimo polí
to dikó su to violí
zis monácha gia chuzuri
ki agkalítsa
Mása, ksápla, tebeliá
ki ute sképsi gia duliá
pu tha pái télos pánton
i valítsa
Les ke ise diladí
tu sultánu to pedí
thélis tréles thélis kéfia
káthe méra
De m’ arésun óla aftá
ke sto léo orthá koftá
i valítsa den pigeni
parapéra
Sképsu lígo tin duliá
giatí móno me filiá
to stomáchi de gemízi
mia stalítsa
Sképsu ki állakse mialá
ke katálave kalá
pos makrítera den pái
i valítsa
|