Στριφογυρίζω και κύκλους κάνω,
και όλα τ’ αγγίζω και όλα τα χάνω,
και τ’ άστρα γυρίζουν και με ζαλίζουν,
και μέσα με πάνε, δε θέλω, φοβάμαι…
Κι ο αέρας φυσάει και με παρασέρνει,
και η βάρκα μου σπάει και η δίνη με παίρνει,
πιο πέρα απ’ τα λόγια και πέρα απ’ τις λέξεις,
κι απ’ όλα τα πάθη, κι απ’ όλες τις σκέψεις…
Πιο βαθιά, πιο βαθιά βουτάω…
Πιο ψηλά, πιο ψηλά πετάω…
Πιο βαθιά, πιο βαθιά απ’ το ψέμα…
Πιο ψηλά, πιο κοντά σε σένα…
Στριφογυρίζω και φλόγες πατάω,
τα ρούχα μου σκίζω, στα βράχια χτυπάω,
και τ’ άδεια μου μάτια τη νύχτα μετράνε,
και πίσω απ’ τ’ αστέρια ελπίδα ζητάνε…
Στριφογυρνάω κι ο νους μου αδειάζει,
και ενός μαύρου ήλιου το φως με τρομάζει,
και όλα περνάνε, στο χάος γυρνάνε,
και μένει η αγάπη, μονάχα η αγάπη…
Πιο βαθιά, πιο βαθιά πετάω…
Πιο ψηλά, πιο ψηλά βουτάω…
Πιο βαθιά, πιο βαθιά απ’ τη δίνη…
Πιο ψηλά, στ’ ουρανού τη δίνη…
Πιο βαθιά…
Πιο ψηλά…
Πιο βαθιά, πιο βαθιά απ’ το ψέμα…
Πιο ψηλά, πιο κοντά σε σένα..
|
Strifogirízo ke kíklus káno,
ke óla t’ angizo ke óla ta cháno,
ke t’ ástra girízun ke me zalízun,
ke mésa me páne, de thélo, fováme…
Ki o aéras fisái ke me parasérni,
ke i várka mu spái ke i díni me perni,
pio péra ap’ ta lógia ke péra ap’ tis léksis,
ki ap’ óla ta páthi, ki ap’ óles tis sképsis…
Pio vathiá, pio vathiá vutáo…
Pio psilá, pio psilá petáo…
Pio vathiá, pio vathiá ap’ to pséma…
Pio psilá, pio kontá se séna…
Strifogirízo ke flóges patáo,
ta rucha mu skízo, sta vráchia chtipáo,
ke t’ ádia mu mátia ti níchta metráne,
ke píso ap’ t’ astéria elpída zitáne…
Strifogirnáo ki o nus mu adiázi,
ke enós mavru íliu to fos me tromázi,
ke óla pernáne, sto cháos girnáne,
ke méni i agápi, monácha i agápi…
Pio vathiá, pio vathiá petáo…
Pio psilá, pio psilá vutáo…
Pio vathiá, pio vathiá ap’ ti díni…
Pio psilá, st’ uranu ti díni…
Pio vathiá…
Pio psilá…
Pio vathiá, pio vathiá ap’ to pséma…
Pio psilá, pio kontá se séna..
|