Μετά από χρόνια ξαφνικά
άρχισε πάλι να ξυπνά
η κουρασμένη μου καρδιά
μετά από χρόνια ξαφνικά
άρχισε πάλι να πονά
η πληγωμένη μου καρδιά
για σένα
Δε θέλω να μου πεις πως μ’ αγαπάς
στα όνειρά σου να με πας
κι αυτό μου φτάνει
δεν πρέπει να μου πεις πως μ’ αγαπάς
είμαι παιδί της ερημιάς κι εσύ λιμάνι
κράτα τα λόγια μυστικά
στα μάτια κοίτα με βαθιά
σε ποια ζωή, ζωή παλιά,
πες μου μαζί έχουμε ζήσει
Κοίτα με τώρα που μπορώ
μες στον καθρέφτη σου να ζω
να πλημμυρίζω, να μεθώ
πέφτουν τα σύννεφα βροχή
παίρνω το δρόμο απ’ την αρχή
νερό ραγίζει στην πηγή
για σένα
|
Metá apó chrónia ksafniká
árchise páli na ksipná
i kurasméni mu kardiá
metá apó chrónia ksafniká
árchise páli na poná
i pligoméni mu kardiá
gia séna
De thélo na mu pis pos m’ agapás
sta ónirá su na me pas
ki aftó mu ftáni
den prépi na mu pis pos m’ agapás
ime pedí tis erimiás ki esí limáni
kráta ta lógia mistiká
sta mátia kita me vathiá
se pia zoí, zoí paliá,
pes mu mazí échume zísi
Kita me tóra pu boró
mes ston kathréfti su na zo
na plimmirízo, na methó
péftun ta sínnefa vrochí
perno to drómo ap’ tin archí
neró ragizi stin pigí
gia séna
|