|
Θυμάμαι τη μητέρα μου όταν ήμουνα παιδί
που μου απαγόρευε να εκφράζω τη γνώμη μου
για κάθε τι… Έλεγε πως ήταν αυθάδεια.
Μεγάλωσα δίχως έκφραση στο πρόσωπό μου…
ανέραστα εφηβικά βράδια…
ένα παγωμένο δάσος με κόκκινα δέντρα η καρδιά μου.
Παντρεύτηκα στα δεκαεννιά…
ο άντρας μου είναι άνθρωπος με σπουδές κι αλκοολικός…
ασέλγησε σε όλα τα όνειρά μου.
Έχω τρία παιδιά … όμορφα παιδιά…δε χαμογελούν συχνά…
εκείνος πάντα λείπει σε δουλειές…γυναικοδουλειές
κι εγώ για να τον εκδικηθώ άρχισα το ζάπινγκ και τα ψυχοφάρμακα.
κι έτσι τα κόκκινα δέντρα έγιναν μαύρα.
Προχθές το έκανα μαζί του…έπειτα από τρεις μήνες
μου ζήτησε να με δέσει….
κι εγώ πίστεψα πως έτσι θα έμπαινα στον κόσμο του…για λίγη αγάπη….
Τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν άλλαξε, τίποτα δεν άλλαξε.
Ουίσκι, βίαιη διείσδυση, παγωμένο δωμάτιο, στο πάτωμα χάπια
σκεφτόμουν τα λευκά περιστέρια επάνω στην ταράτσα,
Θεέ μου… γιατί μ’ εγκαταλείπω;
Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει
χέρια πόδια στην αυλή
κι όλοι κάθονται στη γη
κι όλοι πέφτουνε στη γη.
Τα παιδιά στο σχολείο… κι αυτός σε κάποιο γραφείο
Κοιτάζω τις πρωινές εκπομπές κι αναρωτιέμαι
αν θα μπορούσα να έχω κι εγώ μία απ’ αυτές…
να γίνω ξανθιά, να έχω χίλιους εραστές…
Λεφτά, δημοσιότητα, γκλαμουριά…
Η τέλεια υπέρτατη χυδαιότητα…
Το μέγα μυστήριο…ο θύτης και το θύμα…
Άδεια βλέμματα, κακόφωνα γέλια
Κόβω στην κουζίνα το χέρι μου… γεμίζω αίματα.
Πέφτουν διαφημίσεις, ασφάλειες ζωής, λέει,
προσοχή στις απομιμήσεις τρέξε να προλάβεις…
έχουμε ότι ζητήσεις…
Αρχίζει η παράκρουση…σκοτεινιάζει η μέρα…
Κλείνω τα μάτια, την τηλεόραση, το στόμα
σε ότι μ’ έχει δηλητηριάσει μέχρι σήμερα.
Και για πρώτη φορά υπάρχω…
θ’ ανατινάξω ετούτη τη στιγμή με μία λέξη…
Χτυπάει το τηλέφωνο, γυρίζουν τα παιδιά,
«θα λείψω για τρεις μέρες» λέει,
«μαμά γιατί κλαις; μαμά γιατί κλαις; μαμά γιατί κλαις; μαμά γιατί κλαις;»
Παίρνω τα παιδιά και φεύγω…για πάντα.. για πάντα…
Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει
χέρια πόδια στην αυλή
κι όλοι κάθονται στη γη
κι όλοι πέφτουνε στη γη.
|
Thimáme ti mitéra mu ótan ímuna pedí
pu mu apagóreve na ekfrázo ti gnómi mu
gia káthe ti… Έlege pos ítan afthádia.
Megálosa díchos ékfrasi sto prósopó mu…
anérasta efiviká vrádia…
éna pagoméno dásos me kókkina déntra i kardiá mu.
Pantreftika sta dekaenniá…
o ántras mu ine ánthropos me spudés ki alkoolikós…
asélgise se óla ta ónirá mu.
Έcho tría pediá … ómorfa pediá…de chamogelun sichná…
ekinos pánta lipi se duliés…ginekoduliés
ki egó gia na ton ekdikithó árchisa to zápingk ke ta psichofármaka.
ki étsi ta kókkina déntra éginan mavra.
Prochthés to ékana mazí tu…épita apó tris mínes
mu zítise na me dési….
ki egó pístepsa pos étsi tha ébena ston kósmo tu…gia lígi agápi….
Típota den állakse, típota den állakse, típota den állakse, típota den állakse.
Oiíski, víei diisdisi, pagoméno domátio, sto pátoma chápia
skeftómun ta lefká peristéria epáno stin tarátsa,
Theé mu… giatí m’ egkatalipo;
I mikrí Eléni káthete ke klei
chéria pódia stin avlí
ki óli káthonte sti gi
ki óli péftune sti gi.
Ta pediá sto scholio… ki aftós se kápio grafio
Kitázo tis prinés ekpobés ki anarotiéme
an tha borusa na écho ki egó mía ap’ aftés…
na gino ksanthiá, na écho chílius erastés…
Leftá, dimosiótita, gklamuriá…
I télia ipértati chideótita…
To méga mistírio…o thítis ke to thíma…
Άdia vlémmata, kakófona gélia
Kóvo stin kuzína to chéri mu… gemízo emata.
Péftun diafimísis, asfálies zoís, léi,
prosochí stis apomimísis trékse na prolávis…
échume óti zitísis…
Archízi i parákrusi…skotiniázi i méra…
Klino ta mátia, tin tileórasi, to stóma
se óti m’ échi dilitiriási méchri símera.
Ke gia próti forá ipárcho…
th’ anatinákso etuti ti stigmí me mía léksi…
Chtipái to tiléfono, girízun ta pediá,
«tha lipso gia tris méres» léi,
«mamá giatí kles; mamá giatí kles; mamá giatí kles; mamá giatí kles;»
Perno ta pediá ke fevgo…gia pánta.. gia pánta…
I mikrí Eléni káthete ke klei
chéria pódia stin avlí
ki óli káthonte sti gi
ki óli péftune sti gi.
|
