Την πρώτη νύχτα του γάμου,
μου τη μαθαίναν παλιά
τ’ αγόρια της γειτονιάς μου,
στα σκοτεινά χωρίς μιλιά.
Έχει γραφτεί τ’ όνομά μου
σε χίλιων δέντρων κορμούς,
τα πέπλα τα μαγικά μου,
στέλναν φωτιές στους ουρανούς.
Αυτό που λένε πείρα,
από μικρή το πήρα,
με την καρδιά στη γύρα
κάθε βραδιά,
και πάλι μες στα πλήθη,
και πάλι εγώ η νύφη,
για λίγο παραμύθι,
άντε παιδιά!
Την πρώτη νύχτα του γάμου,
την έχω ζήσει πρωί,
κανένας δεν ήταν κοντά μου,
κανείς δεν είχε να μου πει.
Κι όσοι μου λεν να πεθάνω,
να ξεμπερδεύω νωρίς,
θα ζήσω εγώ παραπάνω,
στα χάδια αυτής της φυλής.
|
Tin próti níchta tu gámu,
mu ti mathenan paliá
t’ agória tis gitoniás mu,
sta skotiná chorís miliá.
Έchi grafti t’ ónomá mu
se chílion déntron kormus,
ta pépla ta magiká mu,
stélnan fotiés stus uranus.
Aftó pu léne pira,
apó mikrí to píra,
me tin kardiá sti gira
káthe vradiá,
ke páli mes sta plíthi,
ke páli egó i nífi,
gia lígo paramíthi,
ánte pediá!
Tin próti níchta tu gámu,
tin écho zísi pri,
kanénas den ítan kontá mu,
kanis den iche na mu pi.
Ki ósi mu len na petháno,
na kseberdevo norís,
tha zíso egó parapáno,
sta chádia aftís tis filís.
|