Η νύχτα είναι μεγάλη,
μεγάλη σαν τον πόνο μου,
με βρή, με βρήκε μόνο πάλι
και θα μ’ αφήσει μόνο μου.
Μ’ άφησες χίλια βάσανα
και τις χαρές τις λίγες
τις πήρες και τις χάρισες
στον άνθρωπο που πήγες.
Η νύχτα είναι μεγάλη
σαν τον καημό που πέρασα,
μ’ άσπρι, μ’ άσπρισε το κεφάλι
και σε μια νύχτα γέρασα.
Μ’ άφησες χίλια βάσανα
και τις χαρές τις λίγες
τις πήρες και τις χάρισες
στον άνθρωπο που πήγες.
Η νύχτα είναι μεγάλη
κι ο πόνος μου μαρτύριο,
αχ, να, αχ, να γυρνούσες πάλι,
γλυκό μου δηλητήριο.
Μ’ άφησες χίλια βάσανα
και τις χαρές τις λίγες
τις πήρες και τις χάρισες
στον άνθρωπο που πήγες
|
I níchta ine megáli,
megáli san ton póno mu,
me vrí, me vríke móno páli
ke tha m’ afísi móno mu.
M’ áfises chília vásana
ke tis charés tis líges
tis píres ke tis chárises
ston ánthropo pu píges.
I níchta ine megáli
san ton kaimó pu pérasa,
m’ áspri, m’ ásprise to kefáli
ke se mia níchta gérasa.
M’ áfises chília vásana
ke tis charés tis líges
tis píres ke tis chárises
ston ánthropo pu píges.
I níchta ine megáli
ki o pónos mu martírio,
ach, na, ach, na girnuses páli,
glikó mu dilitírio.
M’ áfises chília vásana
ke tis charés tis líges
tis píres ke tis chárises
ston ánthropo pu píges
|