Να ‘μαστε στα ίδια μονοπάτια.
Να ‘μαστε στην ίδια γειτονιά.
Να ‘μαστσε και στα χρυσά παλάτια…
Να ‘μαστε και πίσω απ’ τη γωνιά.
Να ‘μαστε στα ίδια τα λημέρια.
Να ‘μαστε αν γίνονταν παντού.
Να ‘μαστε του κόσμου τα ξεφτέρια,
πλούσιοι από γεννησιμιού.
Να ‘μαστε, τι να ‘μαστε, κανένας δεν το ξέρει,
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου `χουνε προσφέρει.
Άναφ’ το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
‘Αναφ’ το, άναφ’ το κι έλα προς τα’ μένα.
Να ‘μαστε μαστούρια όλη μέρα,
ο ένας στο κεφάλι του αλλουνού
Εγώ και εσύ και ακόμα
και ακόμα παραπέρα,
να φτάνουμε στην άκρη του ουρανού
Να ‘μαστε αγκαλιά όλη τη νύχτα
κάτω από Αυγουστιάκο ουρανό
Κι όπου θες τα δίχτυα σου άντε ρίχ’ τα,
να λυποθυμήσεις στο χωριό.
Να ‘μαστε, τι να ‘μαστε, κανένας δεν το ξέρει.
Μωρό μου είσαι τα θαύματα που μου `χουνε προσφέρει.
άναφ’ το κουκλίτσα μου και μην ακούς κανένα,
άναφ’ το, άναφ’ το κι έλα προς τα μένα.
|
Na ‘maste sta ídia monopátia.
Na ‘maste stin ídia gitoniá.
Na ‘mastse ke sta chrisá palátia…
Na ‘maste ke píso ap’ ti goniá.
Na ‘maste sta ídia ta liméria.
Na ‘maste an ginontan pantu.
Na ‘maste tu kósmu ta kseftéria,
plusii apó gennisimiu.
Na ‘maste, ti na ‘maste, kanénas den to kséri,
Moró mu ise ta thafmata pu mu `chune prosféri.
Άnaf’ to kuklítsa mu ke min akus kanéna,
‘Anaf’ to, ánaf’ to ki éla pros ta’ ména.
Na ‘maste masturia óli méra,
o énas sto kefáli tu allunu
Egó ke esí ke akóma
ke akóma parapéra,
na ftánume stin ákri tu uranu
Na ‘maste agkaliá óli ti níchta
káto apó Avgustiáko uranó
Ki ópu thes ta díchtia su ánte rích’ ta,
na lipothimísis sto chorió.
Na ‘maste, ti na ‘maste, kanénas den to kséri.
Moró mu ise ta thafmata pu mu `chune prosféri.
ánaf’ to kuklítsa mu ke min akus kanéna,
ánaf’ to, ánaf’ to ki éla pros ta ména.
|