Εγώ κρατάω τον έρωτα μα εσύ την καταιγίδα
και πνίγεις μες στο ψέμα σου την ακριβή μου ελπίδα
εγώ κρατάω τον έρωτα μα εσύ κρατάς μαχαίρι
που κάρφωσες στην πλάτη μου με το ίδιο σου το χέρι
μέρα μεσημέρι
Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος
και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου
απ’ τους πολλούς πολιτικούς κι εσύ είσαι ένας από αυτούς
που ξεπουλάνε μ’ ευκολία την πατρίδα μου
Εγώ σου λέω τα όνειρα που κρύβω μες στα στήθια
μα εσύ μου λες κατάμουτρα την πιο πικρή σου αλήθεια
ζωγραφισμένος είναι πια στα μάτια μου ο πόνος
κοιτώ πως μας κατάντησε στο πέρασμά του ο χρόνος
και με πιάνει τρόμος
Είσαι ο ήλιος που έχει γίνει επικίνδυνος
και κάθε μέρα καίει την επιδερμίδα μου
απ’ τους πολλούς πολιτικούς κι εσύ είσαι ένας από αυτούς
που ξεπουλάνε μ’ ευκολία την πατρίδα μου
|
Egó kratáo ton érota ma esí tin kategida
ke pnígis mes sto pséma su tin akriví mu elpída
egó kratáo ton érota ma esí kratás macheri
pu kárfoses stin pláti mu me to ídio su to chéri
méra mesiméri
Ise o ílios pu échi gini epikíndinos
ke káthe méra kei tin epidermída mu
ap’ tus pollus politikus ki esí ise énas apó aftus
pu ksepuláne m’ efkolía tin patrída mu
Egó su léo ta ónira pu krívo mes sta stíthia
ma esí mu les katámutra tin pio pikrí su alíthia
zografisménos ine pia sta mátia mu o pónos
kitó pos mas katántise sto pérasmá tu o chrónos
ke me piáni trómos
Ise o ílios pu échi gini epikíndinos
ke káthe méra kei tin epidermída mu
ap’ tus pollus politikus ki esí ise énas apó aftus
pu ksepuláne m’ efkolía tin patrída mu
|