|
Γυρνώ στο σπίτι και οι δρόμοι είναι γεμάτοι
Κορνάρουν όλοι, γίνεται χαμός
Όμορφη μέρα, ο ήλιος πάνω καίει
Στην Αθήνα όμως κρύβεται το φως
Φτάνω επιτέλους, μα δε βρίσκω να παρκάρω
ο χώρος που έμεινε για μένα στενός
θα το αφήσω μες στη μέση και θα φύγω
κι ας το σηκώσει του Δήμου ο γερανός
Την πόρτα ανοίγω και πάω να ξαπλώσω
το άγχος κρεμάω στη βεράντα βιαστικά
μα σαν κοιτώ το κομοδίνο μου θυμάμαι
ότι δε πλήρωσα ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ
Αυτοί τα κόψαν και τα δύο χωρίς οίκτο
και το μυαλό μου έτσι κόπηκε στα δυο
Σηκώθηκα κι έτρεξα γρήγορα κοντά σου
πριν πάθω στα τριάντα καρδιακό
Τη χαρά που παίρνω όταν σ’ αγκαλιάζω
δεν την αλλάζω, δεν την αλλάζω
Τη χαρά που παίρνω όταν σ’ αγκαλιάζω
δεν την αλλάζω, δεν την αλλάζω
Αναρωτιέμαι τι θα μείνει για το μέλλον
κανείς δε σέβεται τον άλλον πια
το χρήμα είναι ο Θεός κι η σωτηρία
αυτό να πεις στη λειτουργία του παπά
Ψέμα στο ψέμα χτίσαμε χίλιους μύθους
Γι’ αυτό πληρώνουμε το τίμημα ακριβά
Σε μία πόλη που αφανίσανε το ήθος
τα λίγα λόγια που μου μείνανε είναι αυτά
|
Girnó sto spíti ke i drómi ine gemáti
Kornárun óli, ginete chamós
Όmorfi méra, o ílios páno kei
Stin Athína ómos krívete to fos
Ftáno epitélus, ma de vrísko na parkáro
o chóros pu émine gia ména stenós
tha to afíso mes sti mési ke tha fígo
ki as to sikósi tu Dímu o geranós
Tin pórta anigo ke páo na ksaplóso
to ágchos kremáo sti veránta viastiká
ma san kitó to komodíno mu thimáme
óti de plírosa DEI ke EIDAP
Afti ta kópsan ke ta dío chorís ikto
ke to mialó mu étsi kópike sta dio
Sikóthika ki étreksa grígora kontá su
prin pátho sta triánta kardiakó
Ti chará pu perno ótan s’ agkaliázo
den tin allázo, den tin allázo
Ti chará pu perno ótan s’ agkaliázo
den tin allázo, den tin allázo
Anarotiéme ti tha mini gia to méllon
kanis de sévete ton állon pia
to chríma ine o Theós ki i sotiría
aftó na pis sti liturgia tu papá
Pséma sto pséma chtísame chílius míthus
Gi’ aftó plirónume to tímima akrivá
Se mía póli pu afanísane to íthos
ta líga lógia pu mu minane ine aftá
|
