Γυρνούσα σαν κυνηγημένος
κάτω απ’ το σκοτεινό τον ουρανό
με την αγάπη μαλωμένος
και της κρυβόμουν για πολύ καιρό.
Ήμουν άρρωστος, γλυκιά μου
άρρωστος βαριά
και μονάχος πέρασα πολλά
ήμουν άρρωστος, γλυκιά μου
άρρωστος βαριά
κι όταν ήρθες έγινα καλά
έγινα καλά.
Το φυλαχτό θα σου χαρίσω
που το κρατούσα πάντα μυστικό
το ‘ξερα πως θα σ’ αντικρίσω
όταν θα φτάσω, φως μου, στο γκρεμό.
Ήμουν άρρωστος, γλυκιά μου
άρρωστος βαριά
και μονάχος πέρασα πολλά
ήμουν άρρωστος, γλυκιά μου
άρρωστος βαριά
κι όταν ήρθες έγινα καλά
έγινα καλά.
|
Girnusa san kinigiménos
káto ap’ to skotinó ton uranó
me tin agápi maloménos
ke tis krivómun gia polí keró.
Ήmun árrostos, glikiá mu
árrostos variá
ke monáchos pérasa pollá
ímun árrostos, glikiá mu
árrostos variá
ki ótan írthes égina kalá
égina kalá.
To filachtó tha su charíso
pu to kratusa pánta mistikó
to ‘ksera pos tha s’ antikríso
ótan tha ftáso, fos mu, sto gkremó.
Ήmun árrostos, glikiá mu
árrostos variá
ke monáchos pérasa pollá
ímun árrostos, glikiá mu
árrostos variá
ki ótan írthes égina kalá
égina kalá.
|