Όταν την πόρτα μου χτυπήσεις κάποια μέρα
Τα παγωμένα θα κατέβω τα σκαλιά
Να θυμηθούμε λίγο λίγο τα παλιά
Που γίναν στάχτη και καπνός μες στον αγέρα
Όλα χαθήκαν κι η ζωή μας πήγε στράφι
Μας βρήκαν μπόρες μες στου κόσμου τη νυχτιά
Ποιος ξέρει η μοίρα στα κρυφά της τα χαρτιά
Τι άλλη απόφαση για μας τους δυο να γράφει
Ήσουν μια βρύση του ουρανού κι ήμουν μια στάλα
Πικρή μου αγάπη στα μπαλκόνια τα ψηλά
Μέρα και νύχτα κάναμ’ όνειρα πολλά
Μέρα και νύχτα κάναμ’ όνειρα μεγάλα
|
Όtan tin pórta mu chtipísis kápia méra
Ta pagoména tha katévo ta skaliá
Na thimithume lígo lígo ta paliá
Pu ginan stáchti ke kapnós mes ston agéra
Όla chathíkan ki i zoí mas píge stráfi
Mas vríkan bóres mes stu kósmu ti nichtiá
Pios kséri i mira sta krifá tis ta chartiá
Ti álli apófasi gia mas tus dio na gráfi
Ήsun mia vrísi tu uranu ki ímun mia stála
Pikrí mu agápi sta balkónia ta psilá
Méra ke níchta kánam’ ónira pollá
Méra ke níchta kánam’ ónira megála
|