Ήταν πικρές οι μέρες μας | Ήtan pikrés i méres mas

Ήταν πικρές οι μέρες μας πολύ πικρές.
Ο ίσκιος ενός κυπαρισσιού μετρούσε
μέτρο το μέτρο όλον τον κόσμο.

Καθ ένας κουβαλούσε στον ώμο του
κι από `να πεθαμένο. Κάθε στιγμή
κουβαλούσαμε το θάνατό μας στον ώμο μας.

Όλο κι όλο τ’ όνειρό μας ήταν μικρό και στρογγυλό
σαν ένα ψωμί, ήσυχο και λυπημένο
σαν μια σταγόνα λάδι, νηστικό.

Σαν πρώτη λέξη που αλλάζουν οι ανθρακωρύχοι
λίγο πριν από την απεργία. Τ’ όνειρό μας μικρό
και καλοκρυμμένο στην καρδιά μας
σαν το χαρτάκι με την κομματική γραμμή
κρυμμένο στο παπούτσι του προλετάριου.

Ήtan pikrés i méres mas polí pikrés.
O ískios enós kiparissiu metruse
métro to métro ólon ton kósmo.

Kath énas kuvaluse ston ómo tu
ki apó `na pethaméno. Káthe stigmí
kuvalusame to thánató mas ston ómo mas.

Όlo ki ólo t’ óniró mas ítan mikró ke strongiló
san éna psomí, ísicho ke lipiméno
san mia stagóna ládi, nistikó.

San próti léksi pu allázun i anthrakoríchi
lígo prin apó tin apergia. T’ óniró mas mikró
ke kalokrimméno stin kardiá mas
san to chartáki me tin kommatikí grammí
krimméno sto paputsi tu proletáriu.