Μέσα σου κοιτώ χαλάσματα από ενοχές
και του έρωτα φαντάσματα, γνώριμες σκιές,
μα δεν υπήρχα πουθενά μέσα σ’ αυτές
αχ, μέσα σ’ αυτές.
Όταν ο ένας απ’ τους δυο μας φεύγει σιωπηλά
τον ίδιο δρόμο κάνει δυο φορές,
μι’ αγάπη σ’ άλλη αγάπη δε χωρά
μια φλόγα δεν ανάβει δυο ζωές,
μι’ αγάπη σ’ άλλη αγάπη δε χωρά
μια φλόγα δεν ανάβει δυο ζωές.
Μέσα σου γλυκά βασάνισα λύπες και χαρές,
να μου πούνε ίσα κι άνισα όλες τις στιγμές,
μα δεν υπήρχα πουθενά μέσα σ’ αυτές
αχ, μέσα σ’ αυτές.
Όταν ο ένας απ’ τους δυο μας φεύγει σιωπηλά
τον ίδιο δρόμο κάνει δυο φορές,
μι’ αγάπη σ’ άλλη αγάπη δε χωρά
μια φλόγα δεν ανάβει δυο ζωές,
μι’ αγάπη σ’ άλλη αγάπη δε χωρά
μια φλόγα δεν ανάβει δυο ζωές.
|
Mésa su kitó chalásmata apó enochés
ke tu érota fantásmata, gnórimes skiés,
ma den ipírcha puthená mésa s’ aftés
ach, mésa s’ aftés.
Όtan o énas ap’ tus dio mas fevgi siopilá
ton ídio drómo káni dio forés,
mi’ agápi s’ álli agápi de chorá
mia flóga den anávi dio zoés,
mi’ agápi s’ álli agápi de chorá
mia flóga den anávi dio zoés.
Mésa su gliká vasánisa lípes ke charés,
na mu pune ísa ki ánisa óles tis stigmés,
ma den ipírcha puthená mésa s’ aftés
ach, mésa s’ aftés.
Όtan o énas ap’ tus dio mas fevgi siopilá
ton ídio drómo káni dio forés,
mi’ agápi s’ álli agápi de chorá
mia flóga den anávi dio zoés,
mi’ agápi s’ álli agápi de chorá
mia flóga den anávi dio zoés.
|