Οι πίκρες μου μια συμμορία
που μου ληστεύει την ψυχή.
Πάντα η ίδια ιστορία
κι όλα ξανά απ’ την αρχή.
Ιστορία φρίκης είν’ ο έρωτάς σου,
σ’ άλλονε ανήκεις κι άλλον αγαπάς.
Ιστορία φρίκης και η αγκαλιά σου,
κι όποιον μέσα κλείσεις, σκλάβο τον κρατάς.
Οι νύχτες μου αυτοκτονία
στου έρωτά σου το σταθμό.
Πάντα η ίδια αγωνία
και μου ’ρχεται να τρελαθώ.
Ιστορία φρίκης είν’ ο έρωτάς σου,
σ’ άλλονε ανήκεις κι άλλον αγαπάς.
Ιστορία φρίκης και η αγκαλιά σου,
κι όποιον μέσα κλείσεις, σκλάβο τον κρατάς.
|
I píkres mu mia simmoría
pu mu listevi tin psichí.
Pánta i ídia istoría
ki óla ksaná ap’ tin archí.
Istoría fríkis in’ o érotás su,
s’ állone aníkis ki állon agapás.
Istoría fríkis ke i agkaliá su,
ki ópion mésa klisis, sklávo ton kratás.
I níchtes mu aftoktonía
stu érotá su to stathmó.
Pánta i ídia agonía
ke mu ’rchete na trelathó.
Istoría fríkis in’ o érotás su,
s’ állone aníkis ki állon agapás.
Istoría fríkis ke i agkaliá su,
ki ópion mésa klisis, sklávo ton kratás.
|