Η αγάπη μας τελειώνει
μια αγάπη σάρκα κι αίμα
και η Γη γυρίζει ακόμη
και μου φαίνεται σαν ψέμα
Eσένα έλεγα αν δε θα `χω
πως θα πάγωνε το χώμα
ήρθες, έφυγες κι υπάρχω
και η Γη γυρίζει ακόμα
Μ’ άλλον έγειρες στο στρώμα
και η Γη γυρίζει ακόμα
άλλον φίλησες στο στόμα
και η Γη γυρίζει ακόμα
Κι έρχονται τα βράδια μόνα
και η Γη γυρίζει ακόμα
πες πως μπήκα μες στο χώμα
και η Γη γυρίζει ακόμα
Η αγάπη μας πεθαίνει
μες στον πόνο μες στο κλάμα
κι ακόμα η γη βλασταίνει
τι παράλογο, τι θάμα
Eσένα έλεγα αν δε θα `χω
πως θα πάγωνε το χώμα
ήρθες, έφυγες κι υπάρχω
και η Γη γυρίζει ακόμα
|
I agápi mas telióni
mia agápi sárka ki ema
ke i Gi girízi akómi
ke mu fenete san pséma
Eséna élega an de tha `cho
pos tha págone to chóma
írthes, éfiges ki ipárcho
ke i Gi girízi akóma
M’ állon égires sto stróma
ke i Gi girízi akóma
állon fílises sto stóma
ke i Gi girízi akóma
Ki érchonte ta vrádia móna
ke i Gi girízi akóma
pes pos bíka mes sto chóma
ke i Gi girízi akóma
I agápi mas petheni
mes ston póno mes sto kláma
ki akóma i gi vlasteni
ti parálogo, ti tháma
Eséna élega an de tha `cho
pos tha págone to chóma
írthes, éfiges ki ipárcho
ke i Gi girízi akóma
|